1. Lokalizacja zapasów
W praktyce VMI lokalizacja zapasów zależy od ustaleń pomiędzy sprzedawcą a klientem. Pierwsza opcja polega na tym, że zapasy znajdują się zarówno u klienta, jak i u dostawcy. Dla dostawcy, służy to jako zabezpieczenie przed krótkimi cyklami dostaw lub niezsynchronizowanymi cyklami produkcyjnymi. Z drugiej strony, układ ten może również wywnioskować wyższe koszty utrzymania zapasów ze względu na potrzebę przechowywania materiału, to śledzenie i obsługa, a zagrożenie starzenia się zapasów.
Inną opcją może być dla sprzedawcy, aby dostarczyć do centralnego magazynu klienta lub alternatywnie, do magazynu strony trzeciej. Ta ostatnia opcja może być rozwiązaniem dla nabywców, którzy zlecili część lub całość swoich operacji logistycznych na zewnątrz. Zarządzanie zapasami w magazynie centralnym pozwala na lepszą optymalizację dostaw, obniżenie kosztów, a ostatecznie umożliwia nabywcy maksymalizację korzyści skali. Jednak nie zawsze jest to możliwe, dlatego magazyny stron trzecich są często rozwiązaniem wielu różnych problemów, takich jak zbyt duża odległość magazynu dostawcy od magazynu kupującego lub brak doświadczenia kupującego w przechowywaniu określonych typów towarów, które są trudniejsze do przechowywania.
Zapasy mogą być również zlokalizowane bezpośrednio u kupującego, np. w jego magazynie na miejscu, na linii produkcyjnej lub w samej hali produkcyjnej. Jednak uzupełnianie poziomu zapasów w tych konkretnych miejscach może być bardziej kosztowne, mniej zorganizowane i ogólnie trudniejsze do zarządzania dla dostawcy.
2. Inventory Ownership
Własność zapasów odnosi się do własności zapasów i kiedy faktura jest wystawiana do detalisty. W vendor zarządzane zapasów, istnieje wiele rozwiązań w zakresie płatności i przeniesienia własności.
W pierwszej alternatywie, sprzedawca jest właścicielem zapasów w siedzibie klienta. Faktura jest wystawiana, gdy elementy są wydawane z magazynu. W drugim wariancie, detalista przejmuje własność zapasów, ale otrzymuje fakturę w momencie dostawy. Sprzedawca nie otrzymuje jednak zapłaty, dopóki klient nie wyda towaru z magazynu i to w terminie zgodnym z uzgodnionymi warunkami płatności. Umożliwia to podział ryzyka między obu stron, jak detalista ponosi ryzyko przestarzałości, podczas gdy sprzedawca byłby odpowiedzialny za koszty kapitałowe i wahania cen zapasów.
W trzeciej alternatywy, określane również jako standardowy proces w tradycyjnej dostawy zamówienia, detalista jest właścicielem zapasów w momencie dostawy, podczas gdy sprzedawca fakturuje detalisty raz wysyłka została wykonana. W tym ustawieniu, detalista jest odpowiedzialny za inwestycje w zapasy i koszty utrzymania, ale ma możliwość zabezpieczenia się przed wahaniami cen.
3. Poziom widoczności popytu
Te elementy odnoszą się do rodzaju informacji o popycie udostępnianych przez klientów, aby pomóc dostawcom w kontrolowaniu ich zapasów. W programie VMI współdzielonych jest wiele rodzajów informacji o popycie. Informacje o popycie, które są widoczne dla dostawcy to: dane o sprzedaży, wycofanie zapasów, harmonogram produkcji, poziom zapasów, towary w tranzycie, zaległe zamówienia, zamówienia przychodzące i zwroty. Argumentuje się, że współdzielenie danych i zapasów może poprawić planowanie produkcji dostawcy, uczynić ją bardziej stabilną i zwiększyć jej widoczność. Zapewnia również lepsze zrozumienie zmian sezonowych i pomaga w określeniu okresów krytycznych. Dostawca może zatem wykorzystać te informacje i dostosować swoją produkcję do wymagań klientów, a także szybciej reagować. Wraz z rosnącą widocznością informacji, dostawca ma dłuższe ramy czasowe dla uzgodnień uzupełniania zapasów Dostawca uzyskuje również widoczność w czasie rzeczywistym, co pozwala mu mieć rękę na zapasach dla nabywcy prognozy popytu, co pozwala na prognozowanie zapasów w oparciu o przyszły popyt, aby kierować swoje zapasy (zminimalizować lub zmaksymalizować go). Ta stabilność i koordynacja pozwala na zmniejszenie efektu Bullwhip, ponieważ producent ma lepszą widoczność na łańcuch dostaw i przegląd nadchodzącego popytu.
Dane są zwykle aktualizowane co tydzień i są przekazywane za pośrednictwem EDI, co pozwala na prognozowanie rzeczywistych trendów rynkowych. Dane opierają się na rzeczywistych ilościach wyprodukowanych i sprzedanych artykułów. Ta umowa o wymianie informacji ma na celu utrzymanie stałego przepływu niezbędnych towarów.