Articles

Zespół Fanconiego

Posted on

W przeciwieństwie do choroby Hartnupa i pokrewnych schorzeń kanalików, zespół Fanconiego wpływa na transport wielu różnych substancji, dlatego nie jest uważany za defekt konkretnego kanału, ale za bardziej ogólny defekt funkcji kanalików proksymalnych.

Różne choroby leżą u podstaw zespołu Fanconiego; mogą być dziedziczone, wrodzone lub nabyte.

DziedziczoneEdit

Cystynoza jest najczęstszą przyczyną zespołu Fanconiego u dzieci.

Innymi uznanymi przyczynami są: choroba Wilsona (dziedziczona genetycznie choroba metabolizmu miedzi), zespół Lowe’a, tyrozynemia (typ I), galaktozemia, choroby spichrzeniowe glikogenu i dziedziczna nietolerancja fruktozy.

Dwie postacie, choroba Denta i zespół Lowe’a, są sprzężone z chromosomem X.

Ostatnio opisana postać tej choroby jest spowodowana mutacją w peroksysomalnym białku EHHADH. Mutacja ta źle kieruje EHHADH do mitochondriów. Zakłóca to działanie kompleksu oddechowego I oraz utlenianie beta kwasów tłuszczowych. Efektem końcowym jest zmniejszenie zdolności mitochondriów do produkcji ATP.

Wykazano, że specyficzna mutacja (R76W) HNF4A, genu kodującego czynnik transkrypcyjny, powoduje zespół Fanconiego u ludzi. W nerce HNF4A ulega ekspresji specyficznie w kanalikach proksymalnych. Delecja Hnf4a w rozwijających się nerkach myszy powodowała fenotypy zespołu Fanconiego, w tym poliurię, polidypsję, glikozurię i fosfaturię. Zmutowana nerka Hnf4a wykazywała defekt w tworzeniu kanalików proksymalnych.

NabytyEdit

Możliwe jest nabycie tej choroby w późniejszym okresie życia.

Przyczyny obejmują spożycie przeterminowanych tetracyklin (gdzie tetracyklina zmienia się tworząc epitetracyklinę i anhydrotetracyklinę, które uszkadzają kanaliki proksymalne), oraz jako efekt uboczny tenofowiru w przypadku wcześniej istniejących zaburzeń czynności nerek. W populacji zakażonych wirusem HIV zespół Fanconiego może rozwinąć się wtórnie do stosowania schematu antyretrowirusowego zawierającego tenofowir i didanozynę.Zatrucie ołowiem również prowadzi do zespołu Fanconiego.

Szpikielak wielopostaciowy lub gammopatia monoklonalna o nieokreślonym znaczeniu mogą również powodować ten stan.

Dodatkowo zespół Fanconiego może rozwinąć się jako wtórny lub trzeciorzędowy efekt niektórych zaburzeń autoimmunologicznych.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *