Triploidalność wpływa na wiele układów narządowych, ale centralny układ nerwowy i szkielet są najbardziej dotknięte:
Częste wady centralnego układu nerwowego obserwowane w triploidalności obejmują holoprosencefalię, wodogłowie (zwiększona ilość płynu mózgowo-rdzeniowego w mózgu), ventriculomegalię, malformację Arnolda-Chiariego, agenezję ciała modzelowatego i wady cewy nerwowej.
Objawy kostne obejmują rozszczep wargi/palat, hiperteloryzm, stopę klubową i syndaktylię palców trzeciego i czwartego.
Wrodzone wady serca, wodonercze, omphalocele i meningocele (rozszczep kręgosłupa) są również częste. Występują torbielowate naczyniaki, ale są rzadkie.
Płody triploidalne mają wewnątrzmaciczne ograniczenie wzrostu rozpoczynające się we wczesnym okresie ciąży, już w 12 tygodniu, i nie wpływa na głowę tak poważnie jak na ciało. Oligohydramnios, niski poziom płynu owodniowego, jest powszechny w ciążach triploidalnych. Nieprawidłowości łożyskowe są powszechne w ciążach triploidalnych. Najczęściej łożysko jest powiększone i może mieć torbiele. W niektórych przypadkach łożysko może być niezwykle małe, przestając rosnąć.
Podczas pierwszego trymestru, płody z triploidalnością mają gęstszy płyn pod skórą za szyją, co wymaga obserwacji podczas pierwszego i drugiego trymestru ciąży.
Matka będzie miała zazwyczaj wysoki poziom specyficznych białek, w tym alfa-fetoproteiny (AFP) i beta-ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG). Objawy, na które należy zwrócić uwagę, to między innymi obrzęki, obrzęki i nadciśnienie.
Niemowlęta mogą wykazywać nieprawidłowości w budowie twarzy, mikrognację, rozszczep wargi, rozszczep kręgosłupa, a także inne wady wrodzone, które wynikają z powikłań nerek, kończyn i pępowiny. Są one również podatne na bycie mniejszym niż normalnej wielkości noworodek, problem, który pojawia się, gdy dziecko jest jeszcze płodem.