- Zespół westchnień jest prawdziwym rozpoznaniem medycznym o wyraźnych kryteriach, powodującym znaczny stres u osób nim dotkniętych. Pomimo zewnętrznych oznak nieprawidłowego wzorca oddychania, symptomatologia ta nie jest związana z żadną patologią układu oddechowego ani organiczną.
- Pomocnicze badania i leki wydają się zbędne; wystarczające wydaje się wsparcie w postaci uspokojenia, ponieważ zespół ten ma korzystne rokowanie.
Cel pracy Celem pracy było określenie charakterystyki i przebiegu klinicznego pacjentów prezentujących znaczny stres związany z nierepresyjnym, uporczywym wzdychaniem oraz ustalenie, czy istnieje jakikolwiek związek między tym zespołem a chorobą układu oddechowego lub inną chorobą organiczną w okresie ostrym lub w okresie obserwacji.
Projekt badania Przeprowadziliśmy przegląd serii przypadków pacjentów, u których rozpoznano określony zespół objawów i zebraliśmy odpowiednie dane.
Populacja Czterdziestu pacjentów, którzy zgłosili się do 3 klinik w Izraelu, spełniało 10 kryteriów zespołu westchnień: nawracające wzdychanie (co najmniej raz na minutę, przez różną długość czasu w ciągu dnia); w innych przypadkach spłycenie oddechu; przekonanie pacjenta, że głębokie oddechy są utrudnione; intensywność epizodów prowokuje stres prowadzący do konsultacji; brak oczywistego czynnika wyzwalającego; epizody trwają od kilku dni do kilku tygodni; brak zakłóceń mowy; wzdychanie nie występuje podczas snu; brak korelacji z aktywnością fizyczną lub odpoczynkiem; samoograniczenie.
Wyniki mierzone Ocenialiśmy informacje demograficzne i dotyczące stanu zdrowia, jak również ostatnie okoliczności, które mogły służyć jako wyzwalacze objawów. Przeprowadziliśmy również systematyczną diagnostykę ostrych i przewlekłych chorób organicznych.
Wyniki Lekarze rozpoznali „zespół westchnień” u 40 osób (19 mężczyzn), średnia wieku 31,8 lat, w ciągu 3-letniego okresu badania. Wszyscy pacjenci spełniali 10 kryteriów zespołu westchnień. U 13 pacjentów (32,5%) przed wystąpieniem objawów wystąpiło znaczące traumatyczne wydarzenie. Dziesięciu (25%) miało wcześniej zaburzenia lękowe lub somatoformiczne. U 23 pacjentów (57,5%) epizod zespołu westchnień powtórzył się po początkowym epizodzie. W żadnym z przypadków nie stwierdzono związku z jakąkolwiek formą choroby organicznej. Podobnie w okresie obserwacji (średnio 18 miesięcy) w żadnym przypadku nie zaobserwowano rozwoju specyficznych zaburzeń organicznych.
Wnioski „zespół westchnień” ma łagodny przebieg; wymaga głównie wsparcia i zrozumienia ze strony lekarza prowadzącego, aby rozwiać wszelkie obawy pacjenta.
W naszej praktyce klinicznej wielokrotnie opiekowaliśmy się pacjentami, którzy zgłaszali się do naszych klinik z powodu niepokojącego, nieregularnego wzorca oddechowego charakteryzującego się głębokim wdechowym oddechem, po którym następował głośny wydech. Zespół objawów klinicznych występujących u tych pacjentów określaliśmy mianem „zespołu westchnień”.”
Od dawna podejrzewaliśmy, że zespół westchnień jest stanem niedodiagnozowanym i samoograniczającym się, który często jest mylony z poważnymi zaburzeniami oddechowymi. Z naszego doświadczenia wynika, że zespół ten ma łagodny przebieg. Uważaliśmy jednak, że zespół ten ma charakterystyczne i spójne cechy i nie powinien być traktowany jako rozpoznanie z wykluczenia.
W związku z tym podjęliśmy badanie polegające na obserwacji grupy osób z tymi cechami, aby ocenić, czy ten subiektywnie niepokojący zespół objawów jest w istocie nieszkodliwy i czy należy na niego reagować tak jak my, stosując wyłącznie podejście łagodzące stres.
Co to jest zespół westchnień?
Pacjenci z zespołem westchnień wykazują przymus wykonywania pojedynczych, ale powtarzających się głębokich wdechów, którym towarzyszy uczucie trudności we wdychaniu odpowiedniej ilości powietrza. Po każdym wdechu następuje przedłużony, czasem głośny wydech – czyli westchnienie. Do postawienia diagnozy wystarczy obserwacja takich nieprawidłowych oddechów i potwierdzenie, że pacjent odczuwa towarzyszącą im niemożność wypełnienia płuc do pełna.
Ten przymus oddychania ma charakter nieregularny: Może występować raz na minutę lub kilka razy na minutę, a ten wzorzec oddychania może utrzymywać się – i z powrotem – przez cały dzień, przez kilka dni do kilku tygodni. Z naszego doświadczenia wynika, że wywołuje on u pacjentów znaczny niepokój, skłaniając ich do szukania porady lekarskiej. Nie występuje on podczas snu i nie jest wywoływany przez aktywność fizyczną.
Zarówno pacjent, jak i lekarz mogą być początkowo przekonani, że problem ten odzwierciedla poważną chorobę. 10 cech zespołu westchnień (TABELA 1) stanowi proponowaną definicję. Wszystkie badane przez nas osoby wykazywały te 10 cech.
TABELA 1
10 cech zespołu westchnień
- Powtarzający się, wymuszony głęboki wdech (jeden lub więcej razy na minutę, trwający przez różną długość czasu w ciągu dnia),
- Pozostałe płytkie oddychanie
- Pacjent uważa, że każdy głęboki wdech jest w jakiś sposób utrudniony
- Intensywność epizodów prowokuje duży stres, prowadząc pacjenta do szukania pomocy medycznej
- Spontaniczne epizody; zwykle brak oczywistego czynnika wyzwalającego lub prowokującego
- Eksplozje trwają od kilku dni do kilku tygodni
- Bez zakłóceń mowy; rozmowa toczy się normalnie pomiędzy głębokimi oddechami i westchnieniami
- Wzdychanie jest nieobecne podczas snu
- Nie ma związku z aktywnością fizyczną lub odpoczynkiem
- Samoograniczenie; dobrze reaguje na uspokojenie.