Mensen die technologische apparaten gebruiken die met de letter ‘i’ beginnen, denken misschien dat Apple-medeoprichter Steve Jobs een visionair genie is – van wie de wereld er nooit meer een zal zien. Mensen die een van de andere ontelbare technologische apparaten gebruiken, zullen Jobs misschien zien als een overschatte megalomaan en een bullebak – iemand wiens ego een flinke opdonder nodig had.
De waarheid over de tech-visionair is waarschijnlijk een combinatie van beide meningen. Maar één ding is zeker. Jobs was niet zoals de meeste mensen. En het dieet van Steve Jobs was ook bijzonder uniek.
Heden ten dage is Jobs het beroemdst om zijn werk. Hij was medeoprichter van Apple in 1976, werd in 1985 ontslagen bij Apple en richtte in 1986 Pixar op. In 1997 keerde hij terug bij Apple als CEO en bedacht hij de iPhone, die in januari 2007 op de markt werd gebracht.
Hun vastberadenheid om zich van alle anderen te onderscheiden, strekte zich uit tot alle aspecten van zijn leven, inclusief wat hij at, wat hij droeg, en hoe hij zich gedroeg. De technologie die Jobs hielp te creëren, zorgde voor een indrukwekkende publieke nalatenschap na zijn overlijden op 5 oktober 2011. De meest persoonlijke gewoonten van de man laten echter een andere kant zien.
Hier volgen enkele van de meest interessante aspecten van het dieet van Steve Jobs en zijn nogal onconventionele levensstijlkeuzes.
Wortelen en nog meer wortelen
De enige dinergast die van Jobs meest beruchte dieet zou hebben genoten, zou Bugs Bunny zijn geweest. Bovendien beperkte Jobs zich op bepaalde momenten in zijn leven tot slechts één voedingsmiddel: wortels.
Jobs kreeg het basisidee uit een boek dat hij op de universiteit las.
Tijdens zijn studie aan het Reed College, een kleine liberal arts-school in Portland, OR, kwam Jobs een boek tegen met de titel Diet for a Small Planet.
Frances Moore Lappé schreef het stuk.
ubliceerde in 1971, het boek bood advies voor een sociaal bewust, milieuvriendelijk, vleesloos dieet. Op zich waren de suggesties in het boek niet slecht. Maar Jobs ging verder met de concepten.
Zoals met zoveel dingen, gaf hij zijn eigen extreme draai aan het milieubewuste maaltijdplan.
Na het lezen van Lappé’s stuk, begon Jobs te experimenteren. Soms at hij maar één voedsel, vaak wortels. Op sommige momenten werd zijn huid zelfs een beetje oranje. Zelfs als de techneut ander voedsel at – zoals bijvoorbeeld een hele week een enkele doos cornflakes – kocht hij nog steeds veel wortels om wortelsap en wortelsalades te maken.
Ashton Kutcher had een mening over het dieet.
Tijdens de voorbereidingen om Jobs te spelen in de biopic Jobs uit 2013, besloot Kutcher het dieet van de man uit te proberen. Bijgevolg dronk hij veel wortelsap. In wat al dan niet een niet-gerelateerd incident is, werd Kutcher tijdens dit experiment opgenomen in het ziekenhuis voor pancreatitis.
In feite was zijn hele alvleesklier ontstoken.
Jobs ontwikkelde kanker in precies datzelfde orgaan. Artsen geloven niet dat het eten van veel wortels noodzakelijkerwijs een negatieve invloed heeft op de alvleesklier. Kutcher zei echter dat hij het Steve Jobs-dieet niet meer zou volgen. En dat zullen wij ook niet doen.
Amandelen
Amandelen stonden ook op Jobs’ zeer korte boodschappenlijstje tijdens die superrestrictieve studententijd. En hij gaf zeker de voorkeur aan een bepaalde kwaliteit. Hij kocht de noten op een boerenmarkt, samen met zijn wortels en cornflakes.
De dochter van Jobs vertelde over het snoepen van haar vader.
Lisa Brennan-Jobs merkt in haar memoires, Small Fry, op dat amandelen een van de weinige dingen waren die haar vader als tussendoortje at. Als kind woonde Brennan-Jobs bij haar moeder, Chrisann Brennan.
En Brennan ontmoette Jobs op de middelbare school.
Het stel kreeg op 23-jarige leeftijd hun dochter, nadat ze voor de tweede keer uit elkaar waren gegaan.
Brennan-Jobs bracht niet veel tijd met haar vader door totdat ze in de vierde klas zat.
Haar moeder ging studeren voor een bachelordiploma aan het California College of Arts and Crafts in San Francisco. En als de moeder naar de woensdagavondlessen moest, bleef Brennan-Jobs bij haar vader.
De medeoprichter van Apple maakte voor haar lunchpakketjes met appels en losse amandelen in papieren boodschappentassen.
Brennan-Jobs herinnerde zich dat Jobs haar tijdens, haar eerste jaar van de middelbare school, kleineerde terwijl hij in de keuken amandelen stond te eten. Naar verluidt was ze op dat moment bezorgd over haar collegeaanvragen. Dus probeerde ze haar vaders slechte humeur te vermijden.
Hun woorden leken hard.
Ze beweerde dat, tussen de amandelen door, Jobs haar vertelde dat ze “geen verkoopbare vaardigheden had. Niet één.” Brennan-Jobs schreef verder: “Hij vertelde me keer op keer hoe weinig ik betekende, totdat ik het geloofde. Wat had ik aan zijn genialiteit?”
Fruitarisch worden
De technische term voor mensen die zich beperken tot een dieet van alleen fruit en noten is fruitarisch. En Jobs gebruikte dit label Jobs om naar zichzelf te verwijzen.
Het is geen toeval dat Jobs’ beroemdste bedrijf naar een vrucht is vernoemd.
In feite legde Jobs uit dat het was terwijl hij op een fruitarische kick was, dat hij een bezoek bracht aan wat hij een appelboomgaard noemde. Zijn medeoprichter van Apple, Steve Wozniak, noemde de plek echter een commune.
Het verschil van mening was groot.
De locatie vormde echter de inspiratie voor de naam Apple.
Jobs vond de naam “leuk, pittig en niet intimiderend.”
Wozniak was het daarmee eens. Maar beide mannen waren naar verluidt bezorgd dat ze zouden worden aangeklaagd door Apple Records, de platenmaatschappij van de Beatles.
En dat gebeurde uiteindelijk ook.
Op dat moment konden ze echter geen betere naam bedenken. En zo ontstond een tech-cultus.
Van vegetarisme naar veganisme
Zelfs als Jobs zich niet beperkte tot het kluiven van huidkleurige wortels of het snoepen van amandelen, schuwde hij vlees. Uiteindelijk groeide zijn afkeer van alle vleesproducten.
Maar hij was nauwelijks een vastberaden dierenvriend.
Lisa Brennan-Jobs sprak hierover in Small Fry. Ze merkte op dat, hoewel haar moeder ook vegetariër was, ze beiden “voorzichtig waren met wat we bij hem bestelden – vlees afkeurden. Zijn dieet had niets te maken met dierenwelzijn, maar met esthetiek en lichamelijke zuiverheid.”
De man versoepelde zijn eetgewoonten wel eens.
Hij verwende zich graag met vegetarische gerechten gemaakt door monniken. Tijdens en na zijn korte studie aan het Reed College (hij stopte na zes maanden) bracht Jobs vaak tijd door in de gemeenschappelijke/appelboomgaard.
De plaats heette All One Farm.
En terwijl hij daar was, zou Jobs zich hebben volgepropt met gerechten die door lokale Hare Krishna’s waren gemaakt. Dat kan een van de weinige keren zijn geweest dat hij zijn dieetnormen versoepelde.
Jobs koos voor een veganistische levensstijl na het lezen van een boek dat hem ervan overtuigde dat te veel zuivel overtollig slijm veroorzaakte.
Geschreven door Arnold Ehret, Mucusless Diet Healing System pleitte voor een dieet dat niet alleen vrij is van vlees. Het stuk waarschuwde ook tegen het eten van alles wat geen zetmeelloze groente of fruit was.
Ehret geloofde dat deze voedingsmiddelen ook gevaarlijk slijm creëerden.
Brennan-Jobs zei dat haar vader in dit geloofssysteem geloofde. Ze schreef:
Hij geloofde dat zuivel slijmvormend was; slijm blokkeerde geestelijke helderheid zoals het een neus blokkeert… Toen ik jonger was, was hij wat relaxter met zijn dieet en nam hij af en toe zelfs een bolletje ijs in de Häagen-Dazs winkel in de Stanford Barn. Nu was hij nog strenger geworden dan voorheen.
In 1991 trouwde Jobs met Laurene Powell.
En Powell was ook veganist. De bruidstaart had de vorm van de Half Dome – een granieten bergtop in het Yosemite National Park – en was gemaakt zonder eieren, melk, suiker of andere geraffineerde producten, aldus Jobs biograaf Walter Isaacson.
De taart viel echter niet in de smaak.
Naar verluidt waren sommige gasten er niet van onder de indruk. Maar Brennan-Jobs herinnerde zich dat het dessert naar banaan smaakte.
Vasten
Een ander onderdeel van de vermeende slijm-blokkeringstechniek van auteur Arnold Ehret was vasten. En Jobs zou dat ook tot het uiterste hebben doorgevoerd.
Walter Isaacson schreef erover in zijn biografie.
Hij beweerde dat Jobs dagenlang niet at. Volgens het boek begon de fruitariër met vasten voor twee dagen per keer. Daarna probeerde hij er een hele week van te maken.
Hoe verbrak Jobs het vasten?
Hij at een overvloed aan bladgroenten en spoelde alles weg met water.
Hij beweerde dat het vasten hem een “fantastisch gevoel” gaf.”
Jobs vertelde Isaacson: “Je krijgt een ton aan vitaliteit doordat je al dit voedsel niet hoeft te verteren… Ik had het gevoel dat ik kon opstaan en naar San Francisco, CA kon lopen, wanneer ik maar wilde.”
Voedingsdeskundigen raden het Steve Jobs-dieet af.
Jobs was goed in veel dingen, maar voedingswetenschap was daar niet één van. In feite kan het langdurig onthouden van voedsel problematisch zijn.
Het lichaam reageert niet altijd goed op intermitterend vasten.
De honger kan vasters vermoeid achterlaten en hen vitale voedingsstoffen ontnemen. Probeer dit niet – of eigenlijk geen van Jobs’ dieettechnieken – zonder op zijn minst een arts te raadplegen.
Levensgewoonten
Terwijl Jobs niet at, wist hij zijn reputatie waar te maken van wat beleefd “anders zijn” genoemd kan worden. Hier zijn enkele van de buitengewone levensstijlgewoonten van de man, van vrij verstandig tot ronduit vreemd.
Hij droeg elke dag hetzelfde.
Er is maar één outfit die volledig synoniem is met Steve Jobs: een zwarte coltrui, blauwe spijkerbroek en grijze New Balance-sneakers.
Jobs wilde oorspronkelijk dat iedereen bij Apple een uniform zou dragen.
Hij kwam op het idee voor bijpassende werkoutfits toen hij de Sony-fabriek in Japan bezocht. Blijkbaar voorzag het bedrijf alle werknemers van uniformen, ontworpen door de Japanse ontwerper Issey Miyake.
Het idee viel niet in goede aarde.
Toen de Apple-werknemers in opstand kwamen tegen het idee van uniformen, nam Jobs er een voor zichzelf alleen. Hij hield van het idee van eenvoud en ook van het creëren van een kenmerkende stijl
En dat heeft hij zeker bereikt.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, droeg Jobs niet zomaar een spijkerbroek en een coltrui. Hij gaf de voorkeur aan Levi’s 501’s. Bovendien gaf hij Miyake de opdracht zijn zwarte coltruien te ontwerpen.
Die designertruien waren niet goedkoop.
Ze kostten $175 per stuk, en Jobs vertelde zijn biograaf Isaacson dat hij genoeg insloeg om de rest van zijn leven mee te kunnen doen. Dat is zeker een manier om die dagelijkse outfit-dilemma’s op te lossen.
Hij was niet dol op hygiëne.
Ja, hij was extreem kieskeurig als het om eten ging en beroemd detail-georiënteerd als het om de technologie van zijn bedrijf ging. Er was echter één gebied in Jobs’ leven dat absoluut op een laag pitje stond.
In feite was de man nogal nalatig als het ging om zijn persoonlijke hygiëne.
Jobs geloofde dat zijn fruitarische dieet hem schoner maakte dan andere mensen. Daarom weigerde hij vaak te douchen. Blijkbaar vond hij dat hij dat niet hoefde. De mensen om hem heen smeekten echter om een andere mening.
Een andere biograaf stipte dit aan.
In haar biografie, Steve Jobs: American Genius, schrijft Amanda Ziller dat toen Jobs bij het videogamebedrijf Atari werkte, sommige van zijn collega’s weigerden met hem te werken. Vermoedelijk was zijn geur gewoon te ranzig
Dit grimmige gedrag ging door, zelfs toen Apple van de grond kwam.
In de begindagen van Apple als een groeiend bedrijf, vertelde investeerder Mike Markkula aan Isaacson dat hij en het team Jobs dwongen om te douchen voordat ze hem toelieten tot vergaderingen. Blijkbaar had de man ook de nare gewoonte om zijn vuile voeten in de kantoortoiletten te laten weken. En hij was een productieve nagelbijter.
He Had A Thing For Wheels.
Een meer sociaal aanvaardbare versie van Jobs’ rebelse geest kwam tot uiting in zijn liefde voor motoren en sportauto’s.
Brennan-Jobs herinnerde zich dat haar vader heel snel reed in een zwarte Porsche cabriolet.
Toen Jobs voor het eerst regelmatig in haar leven verscheen, haalde hij haar op in zijn Porsche. Bovendien speculeerde Brennan-Jobs moeder ooit dat wanneer haar ex zijn auto bekraste, hij een gloednieuwe kocht. Haar speculaties waren waarschijnlijk niet waar, maar Jobs was inderdaad gecharmeerd van perfectie.
De man had nog een favoriet speeltje.
Brennan-Jobs herinnerde zich dat ze bij haar vader thuis altijd een motor zag staan. Hij stopte met motorrijden, maar verloor nooit zijn bewondering voor de motor als designstuk.
Het leefde met hem voort.
En volgens Isaacson installeerde Jobs uiteindelijk een BMW motor in de lobby van Apple. Hij hoopte zijn werknemers te inspireren met de schoonheid ervan.
De auto’s waren niet alleen voor de show.
Naar verluidt hield Jobs ervan gevaarlijk hard te rijden, vooral omdat hij dacht dat hij dat kon. Brennan-Jobs herinnerde zich zelfs dat haar vader beweerde dat wetten niet bedoeld waren om gedrag te controleren.
Hij dacht daar anders over.
Volgens zijn dochter geloofde Jobs dat wetten uitsluitend gingen over waar je wel en niet mee weg kon komen. Hij zou hebben gezegd: “Je kunt zo hard rijden als je wilt – zolang je maar niet gepakt wordt.”
Helaas sprak Jobs niet alleen in overdrachtelijke zin.
Verluidt hield hij ervan om de wet te ontlopen. Zijn vorige vrouw zei naar verluidt: “Hij reed zo snel naar huis over de wegen in Woodside, en zonder kentekenplaten, dat de politie hem bijna een jaar lang niet kon pakken.” Ook dit is af te raden.
Hij nam vergaderingen lopend.
Het waren niet alleen snelheidsbeperkingen die te langzaam waren voor Jobs. Hij gaf er zelfs de voorkeur aan onderweg te vergaderen.
En hij ging graag op blote voeten.
Mensen zagen Jobs vaak met collega’s en vrienden over de Apple-campus lopen. Het was een alledaags verschijnsel. En hij liep niet alleen voor brainstormsessies. Het tech-genie hield ook van serieuze gesprekken onderweg.
Daar nam hij een aantal van zijn belangrijkste beslissingen.
Disney CEO Bob Iger raakte bevriend met Jobs nadat hij hem in 2006 had overgehaald Pixar aan Disney te verkopen. En Jobs nam Iger zelfs mee op een wandeling om hem te vertellen wanneer zijn kanker terugkeerde.
Jobs had misschien wel het juiste idee met al dat lopen.
Volgens CNBC ontdekten onderzoekers van de Stanford University – hetzelfde college waar Jobs zijn beroemde begrafenistoespraak hield – dat mensen creatiever waren wanneer ze liepen en praatten.
Het is geen wonder dat Jobs zoveel innovatieve ideeën had.
De onderzoekers merkten echter ook op dat als je te maken hebt met een probleem dat maar één antwoord heeft, je beter kunt stilzitten.
Hij weigerde medisch advies.
Jobs kreeg in 2003 de diagnose alvleesklierkanker. Zijn artsen waren echter verheugd te kunnen melden dat de medeoprichter van Apple een zeldzame soort had die relatief goed te behandelen was met een operatie.
Jobs schuwde echter een operatie ten gunste van alternatieve therapieën.
Hij leek te geloven dat hij zichzelf kon genezen. Jobs vertelde zijn biograaf Isaacson dat hij de tumor weg kon krijgen.
En dat probeerde hij inderdaad.
Hij probeerde het te behandelen met zaken als acupunctuur, voedingssupplementen, en smoothies. Naar verluidt kreeg Jobs spijt van deze beslissing.
In 2009 stemde hij in met een levertransplantatie.
Maar Jobs weigerde gehoor te geven aan het bevel van de artsen om meer eiwitten te eten. In plaats daarvan dronk hij smoothies en at hij fruit. De man was echter nog steeds extreem kieskeurig. Hij zette acht smoothies tegelijk op een rij en weigerde van de meeste meer dan een slok te nemen.
Hij kon bepaalde eetgewoonten niet loslaten.
Lisa Brennan-Jobs herinnerde zich dat haar vader soms mango at. Maar zelfs dat fruit sloeg hij af als de ene soort mango aan de andere soort kwam. Uiteindelijk kreeg hij alleen nog vloeibaar voedsel via een infuus, dat niet genoeg calorieën leverde om hem aan te laten komen.
Steve Jobs trad in augustus 2011 af als CEO van Apple.
En helaas overleed hij op 5 oktober 2011, op 56-jarige leeftijd. Hij wordt echter herinnerd als een technologisch genie, een veeleisende baas, en een perfectionistische ontwerper. En, in tegenstelling tot zijn outfits, de man is zeker een van de soort.