Pierwszym etapem produkcji brzeczki jest uzyskanie słodu, który jest wytwarzany z wysuszonych, skiełkowanych ziaren zbóż, w tym jęczmienia. Słód przepuszczany jest przez młyn, w którym pęka łuska i odsłania się skrobia znajdująca się w środku. Zmielone ziarno jest następnie zacierane poprzez mieszanie z gorącą wodą i moczone – proces ten umożliwia enzymom przekształcenie skrobi zawartej w słodzie w cukry, które rozpuszczają się w wodzie. Czasami zacier jest podgrzewany w określonych odstępach czasu, aby zmienić aktywność enzymów. W przypadku zacierania temperatura mieszanki jest zwykle podwyższana do 78 °C (172 °F). Następnym etapem jest ługowanie, co oznacza oddzielenie wyekstrahowanego cukru lub ciał stałych pozostałych w zacierze od płynnej brzeczki. W piwowarstwie domowym można pominąć użycie słodu zbożowego (w tym mielenie i zacieranie), dodając ekstrakt słodowy do wody w celu uzyskania brzeczki.
Mieszanina jest następnie gotowana w celu odkażenia brzeczki oraz, w przypadku większości produkcji piwa, w celu wydobycia goryczki, smaku i aromatu z chmielu. W produkcji piwa brzeczka nazywana jest „brzeczką słodką” do momentu dodania chmielu, po czym nazywana jest „brzeczką chmieloną lub gorzką”. Dodawanie chmielu odbywa się z reguły w trzech częściach i w określonych odstępach czasu. Chmiel goryczkowy, dodany jako pierwszy, jest gotowany w brzeczce przez około godzinę do półtorej godziny. To długie gotowanie powoduje ekstrakcję żywic, które zapewniają goryczkę. Następnie dodaje się chmiel aromatyczny, zwykle 15 minut po zakończeniu wrzenia. Chmiel kończący dodawany jest jako ostatni, pod koniec lub po zakończeniu wrzenia. W ten sposób ekstrahuje się olejki, które zapewniają smak i aromat, ale szybko wyparowują. Ogólnie rzecz biorąc, chmiel zapewnia najwięcej aromatu, gdy gotuje się go przez około 15 minut, a najwięcej aromatu, gdy nie gotuje się go wcale.
Pod koniec wrzenia gorąca brzeczka jest szybko schładzana (w piwowarstwie domowym często za pomocą chłodziarki zanurzeniowej) do temperatury korzystnej dla drożdży. Po odpowiednim schłodzeniu brzeczka jest przenoszona do oddzielnego naczynia fermentacyjnego, natleniana, a następnie dodawane są drożdże, aby rozpocząć proces fermentacji.
Ziarna towarzyszące, które można dodać do zacieru, to owies, pszenica, kukurydza, żyto i ryż. Ziarna towarzyszące mogą najpierw wymagać żelatynizacji i schłodzenia. Używa się ich do tworzenia piw odmianowych, takich jak piwo pszeniczne i stout owsiany, do tworzenia whisky zbożowej lub do rozjaśnienia piwa (i obniżenia kosztów), jak w komercyjnych, masowo produkowanych jasnych lagerach.
Dodaje się je do piwa.