Diagnoza i leczenie – Fundacja Desmoid Tumor Research

Witam.

Nazywam się dr Mrinal Gounder, M.D., i jestem onkologiem medycznym pracującym w Memorial Sloan Kettering Cancer Center w Nowym Jorku. Od ponad dekady poświęcam się budowaniu praktyki klinicznej, w której opiekuję się dużą liczbą osób, u których zdiagnozowano guzy desmoidalne. Jestem również dyrektorem naukowym DTRF. Jako badacz nowotworów, pasjonuję się poszukiwaniem lekarstwa i odkrywaniem nowych leków w leczeniu guzów desmoidalnych.

Jeśli czytasz tę stronę, prawdopodobnie u Ciebie, Twojego dziecka lub Twoich bliskich zdiagnozowano guz desmoidalny. To normalne, że czujesz się przestraszony, zaniepokojony, sfrustrowany, zdezorientowany lub odizolowany. Jest to bardzo rzadki stan, ale dobra wiadomość jest taka, że nie jesteś już sam. Jesteśmy tutaj, aby pomóc i wesprzeć Cię. Mamy nadzieję, że ta strona internetowa dostarczy Ci informacji, które pozwolą Tobie i Twojemu lekarzowi podjąć wspólnie świadomą decyzję medyczną. Mamy nadzieję, że szersza społeczność pacjentów DTRF będzie dla Państwa bezpieczną przestrzenią, w której będą mogli Państwo poznać innych pacjentów i ich rodziny – połączyć się i wymienić swoimi historiami i doświadczeniami.

Dobrą wiadomością jest to, że często jest to stan uleczalny (a czasami nawet uleczalny). Cieszę się, że w ciągu ostatniej dekady – dzięki Fundacji Badań nad Guzem Desmoidalnym – udało nam się stworzyć społeczność pacjentów, ich opiekunów, lekarzy i naukowców. Pomogło to w zgromadzeniu ogromnej ilości wiedzy na temat najlepszych metod leczenia guzów opuszkowych. Po części dzięki wsparciu DTRF dla najnowocześniejszych badań, obecnie obserwujemy ekscytującą liczbę nowych leków i metod leczenia tego schorzenia.

Jesteśmy tu, aby Ci pomóc i Cię wspierać.

Dr Mrinal Gounder

Przeczytaj pracę dr Goundera, „Locally Aggressive Connective Tissue Tumors” w Journal of Clinical Oncology.

Proszę pamiętać, że guzy desmoidalne są bardzo złożone i poniższe informacje są ogólnym przeglądem i nie są przeznaczone jako porada medyczna dla każdego indywidualnego problemu, lub jako diagnoza, plan leczenia, lub zalecenie dla konkretnego sposobu postępowania i nie powinny być używane jako substytut profesjonalnej porady medycznej i usług. Prosimy nie zwlekać z zasięgnięciem profesjonalnej porady medycznej dotyczącej Państwa indywidualnych okoliczności.

Co to jest guz desmoidalny lub agresywna fibromatoza?

Uważamy, że guzy desmoidalne powstają z komórek zwanych „fibroblastami” lub „miofibroblastami”. Fibroblast jest typem komórki, która znajduje się w całym naszym ciele (od stóp do głów) i jest krytyczna dla utrzymania całej struktury naszego ciała w stanie nienaruszonym. Stanowią one strukturalną podporę (rusztowanie) dla wszystkich naszych ważnych narządów (np. płuc, wątroby, naczyń krwionośnych, serca, nerek, skóry, jelit itd.) Nie możemy przeżyć bez fibroblastów.

Fibroblasty są również zaangażowane w gojenie się ran. Na przykład, kiedy się skaleczymy, fibroblasty aktywują się i łączą się, aby wyleczyć ranę. Po zagojeniu się rany fibroblasty wracają do stanu spoczynku. Naukowcy uważają, że mutacje w DNA (które tworzą nasze geny) powodują, że fibroblasty zachowują się nieprawidłowo i przekształcają się w guzy desmoidalne. Dlatego guzy desmoidalne mogą pojawić się praktycznie w każdej części ciała.

Guzy desmoidalne mogą być wolno rosnące lub agresywne. Nie dają one przerzutów (rozprzestrzeniają się z jednej części ciała do drugiej). Dla wielu pacjentów, guzy desmoidalne nie stanowią zagrożenia życia. Jednakże, kiedy są agresywne, mogą powodować problemy zagrażające życiu lub nawet śmierć, kiedy uciskają ważne organy, takie jak jelita, nerki, płuca, naczynia krwionośne, nerwy, itp.

Guzy desmoidalne są rzadkie.

W Stanach Zjednoczonych, u około 900 osób diagnozuje się guzy desmoidalne każdego roku. Oznacza to, że na milion osób, u około 2 – 4 osób diagnozuje się guzy desmoidalne każdego roku. Eksperci uważają, że liczba ta może być znacznie większa ze względu na trudności w prawidłowym zdiagnozowaniu tej choroby. Ze względu na niespójne i niedokładne procedury raportowania, dokładne statystyki dotyczące liczby przypadków guza opuszkowego nie zostały zachowane. Osoby w wieku od 15 do 60 lat są najczęściej dotknięte, ale choroba ta może wystąpić u każdego, w tym bardzo małych dzieci. Średnia wieku wynosi od 20 do 30 lat. Występują one nieco częściej u kobiet niż u mężczyzn (2:1), i nie ma znaczącej dystrybucji rasowej lub etnicznej.

Przyczyny guzów desmoidalnych

Przyczyna większości guzów desmoidalnych jest nieznana i dlatego są one nazywane „sporadycznymi” lub przypadkowymi. Większość desmoidów ma mutacje w genie zwanym beta katenina. Mniejszość guzów desmoidalnych jest spowodowana mutacjami w genie zwanym Adenomatosis Polyposis Coli lub APC.

Pacjenci z mutacjami w genie APC rozwijają stan zwany zespołem rodzinnej polipowatości gruczolakowatej lub FAP. Pacjenci z FAP są predysponowani do tworzenia setek polipów w jelitach i – jeśli nie są leczeni – rozwija się u nich rak jelita grubego/jelita. Pacjentom z FAP często zaleca się chirurgiczne usunięcie okrężnicy lub jelita grubego. Pacjenci ci są w grupie bardzo wysokiego ryzyka rozwoju guzów desmoidalnych (i innych nowotworów). W starszej literaturze naukowej, połączenie FAP i guzów desmoidalnych nazywane jest zespołem Gardnera.

W niektórych rzadkich przypadkach, guzy desmoidalne są diagnozowane podczas lub po ciąży. Kuszące jest stwierdzenie, że zmiany w czasie ciąży (IVF, hormony, operacje) spowodowały powstanie guza, jednak związek naukowy jest słaby. Pamiętaj, że ciąża jest niezwykle powszechna, podczas gdy guzy desmoidalne są niezwykle rzadkie.

Jak zachowują się guzy desmoidalne?

Guzy desmoidalne zachowują się w bardzo różny sposób i nie można przewidzieć, jak dokładnie zachowa się ta choroba u Ciebie.

Jak wspomniano wcześniej, guzy desmoidalne mogą rozwijać się praktycznie w każdym miejscu w organizmie. Mogą one mieć szeroki zakres objawów klinicznych lub nie mieć żadnych objawów w ogóle. Wiele guzów desmoidalnych jest odczuwanych jako masa przez pacjentów i przynoszonych do lekarza, podczas gdy inne są przypadkowo podnoszone na skanowaniu lub rutynowym badaniu fizykalnym wykonywanym z innych powodów medycznych. Wiele osób nie ma żadnych objawów w momencie diagnozy, a nawet po wielu latach. Niektórzy ludzie odczuwają szereg objawów, które wahają się od lekkiego do silnego bólu, zmniejszenia ich ruchów lub zakresu ruchu, obrzęku obszaru dotkniętego guzem desmoidalnym, utraty snu, niepokoju i wielu innych objawów.

Głęboko wewnątrz jamy brzusznej lub miednicy mogą być również całkowicie bez objawów lub mogą powodować wzdęcia, silny ból, pęknięcie jelit, kompresję nerek lub moczowodów lub krwawienie z odbytu. Mogą one uciskać ważne naczynia krwionośne, takie jak naczynia krezkowe i żyłę główną dolną. Ważne jest, aby wiedzieć, że guzy desmoidalne, które występują powierzchownie na ścianie jamy brzusznej zachowują się znacznie inaczej niż te, które znajdują się głęboko w jamie brzusznej lub miednicy.

Jednym z bardzo interesujących aspektów guzów desmoidalnych jest to, że w niektórych przypadkach mogą one kurczyć się lub stać się quiescent (głęboki sen) bez żadnej terapii. Inne guzy desmoidalne mogą być stabilne lub rosnąć bardzo powoli przez okres miesięcy i lat. Niewielka grupa guzów desmoidalnych może być agresywna i rosnąć bardzo szybko.

W podsumowaniu, guzy te wykazują szeroki zakres zachowań i dlatego ich leczenie jest bardzo zróżnicowane.

Diagnostyka

Istnieje wiele nieinwazyjnych metod oceny guza opuszkowego, które obejmują ultrasonografię, tomografię komputerową i/lub rezonans magnetyczny. Rzeczywista diagnoza guza desmoidalnego może być postawiona tylko po wykonaniu biopsji małego fragmentu guza i zbadaniu go pod mikroskopem przez przeszkolonego patologa. Patolog pobiera bardzo cienkie fragmenty materiału biopsyjnego i bada je pod mikroskopem szukając specjalnych cech, które definiują guzy desmoidalne.

Nie istnieją żadne badania krwi ani nieinwazyjne testy, które mogą postawić diagnozę. W zależności od umiejscowienia guza desmoidalnego lekarz zaleci optymalny sposób wykonania biopsji.

W rzadkich przypadkach biopsja może nie być bezpieczna lub możliwa do wykonania. Jeśli biopsja jest zalecana, istnieje wiele opcji, które obejmują: biopsję rdzeniową, która pobiera niewielki fragment, zwykle 1 mm szerokości na 10 mm długości; oraz biopsje chirurgiczną, która może pobrać niewielką część guza („biopsja nacinająca”).

Twój chirurg może zalecić usunięcie całego guza desmoidalnego („biopsja wycięciowa”) w celu postawienia diagnozy i leczenia. Przed wykonaniem takiej operacji w celu usunięcia guza, jest niezwykle ważne, abyś omówił krótko- i długoterminowe skutki uboczne biopsji wycięcia. Ogólnie rzecz biorąc, w zależności od lokalizacji, operacja nie jest zalecana dla większości guzów desmoidalnych jako leczenie pierwszego rzutu. (patrz poniżej pod „Chirurgia”).

Obrazowanie & Kontynuacja

Przeczytaj więcej o obrazowaniu MR guzów desmoidalnych.

Zobacz film o patologii guzów desmoidalnych. Chociaż ten film uczy o kilku różnych mięsakach, guzy desmoidalne są pokazane pomiędzy minutami 5:13- 15:09 w filmie.

Leczenie

Zapoznaj się z dokumentem The Global Consensus Paper on the Management of Desmoid Tumors opublikowanym w 2019 r.

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie guz desmoidalny, zaleca się (jeśli to możliwe dla Ciebie i dozwolone przez Twoje ubezpieczenie), abyś został oceniony w szpitalu z ekspertami w dziedzinie mięsaków. Te szpitale są zazwyczaj oznaczone jako NCCN (National Comprehensive Cancer Network) centra, ale nie wszystkie centra NCCN mają doświadczenie w mięsakach. Przed umówieniem się na wizytę dobrze jest dowiedzieć się, czy są tam eksperci od mięsaków. Idealnie, pacjenci z guzami opuszkowymi powinni być oceniani przez wielodyscyplinarny zespół, w skład którego wchodzą onkolodzy medyczni, onkolodzy chirurgiczni, onkolodzy radioterapeuci, genetycy i pielęgniarki.

Oto lista możliwych metod leczenia:

• Obserwacja lub „czekanie i obserwacja”. Guzy desmoidalne wykazują szeroki zakres zachowań. Może to być od spontanicznego kurczenia się bez interwencji, powolnego wzrostu, braku wzrostu lub szybkiego wzrostu. W niektórych okolicznościach, to jest uzasadnione, aby po prostu obserwować guza ostrożnie z obrazów i / lub badania fizykalnego. Jak często trzeba skanowania i / lub badania fizykalne podczas „czekać i obserwować” okres będzie się różnić dla każdej sytuacji i twój lekarz prowadzący omówi to z tobą. Podejście „czekaj i obserwuj” nie jest odpowiednie dla wszystkich.

• Chirurgia. Historycznie, większość ludzi z guzami desmoidalnymi przeszła jakąś formę operacji. W ciągu kilku dekad, coraz częściej uznaje się, że te guzy mają wysokie ryzyko powrotu nawet po dobrej operacji. Chociaż statystyki mogą się różnić, około 25 do 60 procent pacjentów, którzy przeszli operację może mieć nawrót miejscowy (powrót w lub w pobliżu pierwotnego miejsca). Celem operacji jest usunięcie całego guza i zminimalizowanie ryzyka nawrotu. Badania naukowe wykazały, że niektóre typy desmoidów mają znacznie wyższe ryzyko nawrotu po operacji niż inne.

Można to obliczyć za pomocą kalkulatora online:

MSKCC nomogram

Wszystkie nomogramy są szacunkowe i nie zawsze dokładne. Podejmując decyzję o poddaniu się operacji, należy przeprowadzić otwartą rozmowę z chirurgiem i onkologiem medycznym na temat ryzyka nawrotu, czasu do nawrotu oraz krótko- i długoterminowych skutków ubocznych operacji. Coraz częściej operacje chirurgiczne wychodzą z łask w przypadku guzów desmoidalnych ze względu na wysokie ryzyko nawrotu i inne skutki uboczne. W niektórych okolicznościach, operacja może być najlepszą opcją i może skutkować wspaniałymi wynikami, w tym wyleczeniem. Podsumowując, decyzja o poddaniu się operacji jest złożona i powinna być rozważona z rozwagą.

• Radioterapia. Ogólnie rzecz biorąc, wielu ekspertów od mięsaków NIE zaleca radioterapii w przypadku guzów opuszkowych. Wynika to z obawy o rozwój nowych (agresywnych) mięsaków z powodu promieniowania. Jednakże, radioterapia może być skuteczną opcją dla kilku pacjentów w szczególnych okolicznościach. Dawka i czas trwania promieniowania jest bardzo zmienna i twój onkolog radiologiczny omówi to z tobą. Należy dokładnie rozważyć zarówno krótkoterminowe, jak i długoterminowe skutki uboczne promieniowania. Podsumowując, decyzja o poddaniu się radioterapii jest złożona i musi być przedyskutowana z całym zespołem.

• Ablacja. Ablacja nie wykorzystuje promieniowania, ale raczej ciepło („termiczne”) lub zimno („krio”), aby zabić guz desmoidalny. Jest to nowa technika, w której igły są wprowadzane do guza desmoidalnego i guz jest „smażony” lub „zamrażany”. Ultradźwięki wysokiej częstotliwości to nowo powstająca technika, która wykorzystuje fale ultradźwiękowe do niszczenia guza. Nie jest to metoda inwazyjna. Ogólnie rzecz biorąc, jest to stosunkowo nowa technika i dotychczasowe doświadczenia są ograniczone do kilku wyspecjalizowanych ośrodków medycznych, a długoterminowe wyniki nie są jeszcze znane. Podsumowując, decyzja o poddaniu się ablacji (ciepłem, zimnem lub ultradźwiękami) jest bardzo techniczna i złożona i musi być dokładnie przedyskutowana z radiologiem interwencyjnym oraz onkologiem medycznym i chirurgicznym.

Dowiedz się więcej o zogniskowanych ultradźwiękach o wysokiej intensywności.

• Terapia medyczna. Nie ma jednej akceptowanej metody leczenia guzów opuszkowych. W oparciu o Twój stan zdrowia i charakter guza, onkolog medyczny omówi z Tobą najlepsze opcje dla Ciebie. Liczne raporty z poszczególnych przypadków pokazują kurczenie się lub stabilizację wielkości guza lub przynajmniej poprawę objawów po bardzo szerokiej gamie zabiegów. Chemioterapia jest lekiem chemicznym, który jest zwykle wstrzykiwany w żyły. Kilka chemioterapii, które są powszechnie stosowane to: doksorubicyna, Doxil (liposomalna doksorubicyna), dakarbazyna, metotreksat, winorelbina i winblastyna. Te chemioterapeutyki mogą mieć szeroki zakres krótko- i długoterminowych skutków ubocznych. Przeprowadzono również niewielkie badania z zastosowaniem sulindaku (niesteroidowego środka przeciwzapalnego) lub środków antyhormonalnych (tamoksyfenu). Nowa klasa leków, zwanych inhibitorami kinazy tyrozynowej (np. sorafenib, pazopanib), wykazała korzyści w przypadku guzów opuszkowych poprzez zmniejszenie guzów lub spowolnienie ich wzrostu. Są to tabletki przyjmowane doustnie w domu.

Badania kliniczne

Pomimo ogromnego postępu, jaki dokonał się w naszym rozumieniu guzów opuszkowych, przed nami jeszcze długa droga. Podczas gdy wiele terapii jest dostępnych w leczeniu guzów opuszkowych, nowe leki są oceniane w badaniach klinicznych. Badania kliniczne są często sposobem na uzyskanie dostępu do nowych metod leczenia, ale decyzja o udziale w konkretnym badaniu klinicznym powinna być starannie przemyślana. Nie wszystkie badania kliniczne mogą być dla Ciebie odpowiednie. Zanim weźmie Pan/Pani udział w badaniu klinicznym, proszę porozmawiać ze swoim zespołem lekarzy.

• • Badanie III fazy dotyczące leku Nirogacestat
  • Badanie I fazy dotyczące leku Tegavivint
  • Zobacz wszystkie informacje o badaniach klinicznych na stronie clinicaltrials.gov

.