Najczęściej używanym językiem w Iraku jest język arabski (konkretnie mezopotamski arabski); drugim najczęściej używanym językiem jest kurdyjski (głównie dialekty sorani i kurmanji), następnie iracki turkmeński/turecki dialekt języka tureckiego oraz syriacki (odnoszący się do języków neoaramejskich, konkretnie: asyryjskiego neoaramejskiego, chaldejskiego neoaramejskiego i mandejskiego neoaramejskiego).
Standardowy arabski zapisywany jest za pomocą pisma arabskiego, ale mezopotamski arabski zapisywany jest zmodyfikowanym pismem persko-arabskim, podobnie jak kurdyjski (patrz alfabet sorani). W 1997 roku iraccy Turkmeni/Turkoman przyjęli alfabet turecki jako oficjalny język pisany, a w 2005 roku przywódcy społeczności zdecydowali, że język turecki zastąpi tradycyjny turkmeński (który używał pisma arabskiego) w irackich szkołach. Ponadto, języki neoaramejskie używają pisma syriackiego.
Inne mniejsze języki mniejszościowe obejmują język szabaki, ormiański i perski.
Języki urzędoweEdit
Języki urzędowe Iraku są określone w Konstytucji Iraku, która została przyjęta 18 września 2005 r. przez Tymczasowe Zgromadzenie Narodowe Iraku. Została ona potwierdzona w referendum konstytucyjnym, które odbyło się 15 października 2005 roku. Oficjalny tekst Konstytucji został opublikowany 28 grudnia 2005 r. w Dzienniku Urzędowym Iraku (nr 4012), w języku arabskim, i tym samym wszedł w życie. Oficjalne tłumaczenie (w języku angielskim, do użytku międzynarodowego) powstało we współpracy irackich władz państwowych z Biurem Narodów Zjednoczonych ds. Wsparcia Konstytucyjnego.
Zgodnie z art. 4 Konstytucji językami urzędowymi Iraku są arabski i kurdyjski, natomiast trzy inne języki: turkmeński, syriacki i ormiański, są uznane za języki mniejszościowe. Ponadto każdy region lub prowincja może ogłosić inne języki urzędowymi, jeśli większość ludności zatwierdzi je w ogólnym referendum.
Termin „syriacki” (arabski: السريانية / al-suriania) jest używany w konstytucji jako oficjalne określenie języka mniejszościowego społeczności mówiących językiem neoaramejskim, w tym osób posługujących się asyryjskim językiem neoaramejskim, chaldejskim językiem neoaramejskim i mandejskim językiem neoaramejskim. Konstytucyjne uznanie języka syriackiego (neoaramejskiego) było wynikiem zmian politycznych w Iraku, które nastąpiły po 2003 roku.