Cele: Aby zrozumieć wzór wykorzystania leków profilaktycznych migreny przez amerykańskich lekarzy, przejrzeliśmy rygor naukowy opublikowanych badań leków przeciwmigrenowych, oceniliśmy ich koszt i przetestowaliśmy korelację, jeśli w ogóle, między wykorzystaniem, rygorem naukowym i kosztem.
Materiały i metody: Rygor naukowy opublikowanych doniesień. Zidentyfikowaliśmy wszystkie kontrolowane placebo, randomizowane, podwójnie zaślepione badania dotyczące środków profilaktycznych w migrenie poprzez wyszukiwanie w Medline, głównych podręcznikach do nauki o bólach głowy i postępowaniach z głównych spotkań naukowych, na których omawiane są tematy związane z bólami głowy. Wykluczono badania, które nie zawierały placebo podczas aktywnej fazy badania. Badania zostały przejrzane i ocenione pod względem rygoru naukowego przy użyciu 5-punktowej skali (ocena naukowa; 1 = niska, 5 = dobra), z pominięciem danych dotyczących wykorzystania leków przez lekarzy i ich kosztów. Badania, które nie wykazały korzyści z aktywnego leku nad placebo były punktowane od -1 do -5, co pozwalało na odwrócenie logiki negatywnych badań. Wykorzystanie lekarzy w USA. Neurolodzy i lekarze podstawowej opieki zdrowotnej (PCP) wypełniali kwestionariusze telefoniczno–mail-telefoniczne, w których pytano o pierwszy i drugi wybór profilaktyki migreny. Wybory te zostały uśrednione w celu uzyskania średniej ważonej procent wykorzystania każdego leku. Koszt. Średnia cena hurtowa (AWP) każdego leku uzyskano z danych opublikowanych przez Adelman i Von Seggern, oraz z katalogu Amerisource (7/9/96).
Analiza statystyczna: Współczynnik korelacji Spearmana został użyty do oceny zależności między średnim ss, użyciem przez lekarza i kosztem każdego leku.
Wyniki: Propranolol (ss = 1,44), amitryptylina (ss = 2,33) i werapamil (ss = 1,00) były trzema preferowanymi lekami w profilaktyce migreny zarówno przez neurologów, jak i lekarzy POZ. Około 10% neurologów stwierdziło, że diwalproeks (ss = 3,75) byłby ich pierwszym lub drugim wyborem. Selektywne blokery wychwytu zwrotnego serotoniny były preferowane przez 13,21% lekarzy POZ. Wszystkie inne leki profilaktyczne były uważane za pierwszą lub drugą linię leczenia przez mniej niż 10% neurologów lub lekarzy POZ. Z wyjątkiem jednego badania (ss = 1), w którym wykazano, że propranolol zmniejszył częstość migreny o 76% w stosunku do placebo, badania trzech najbardziej preferowanych leków nie wykazały, że aktywny lek jest > 50% lepszy niż placebo, tzn. różnica w częstości bólu głowy przy stosowaniu placebo vs aktywny lek wynosi > 50%. Spośród leków dostępnych w Stanach Zjednoczonych flurbiprofen i metoprolol uzyskały najlepsze wartości ss (odpowiednio 5,00 i 4,33), ale ich skuteczność w stosunku do placebo (odpowiednio 23% i 14-33%) oraz koszt (67,2 i 65,6 USD) były niekorzystne. Neurolodzy i lekarze POZ wybierali profilaktykę migreny na podstawie wartości naukowej (r = 0,644, p = 0,018; r = 0,576, p = 0,05, odpowiednio), ale nie kosztów (r = -0,254, p = 0,45; r = -0,255, p = 0,455).
Wnioski: Nie wykazano niezbicie, że trzy najczęściej wybierane środki profilaktyki migreny zapobiegają migrenie. Co więcej, korzyści z ich stosowania, jeśli w ogóle występują, nie przekraczają 50% w stosunku do placebo. Dobrze przeprowadzone ostatnie badania, które wykazały skuteczność divalproex w zapobieganiu migreny są krokami we właściwym kierunku znalezienia „idealnego środka zapobiegającego migrenie”. Dopóki taki lek nie zostanie odkryty, trudno jest twierdzić, że jeden lek w profilaktyce migreny jest lepszy od drugiego i dlatego powinien być stosowany jako pierwsza linia leczenia.