Okno okrągłe znajduje się poniżej (inferior to) i nieco za (posterior to) oknem owalnym, od którego oddzielone jest zaokrąglonym wzniesieniem, promontorium.
Znajduje się na dnie lejkowatego zagłębienia (wnęki okienka okrągłego) i w zmacerowanej kości otwiera się do ślimaka ucha wewnętrznego; w stanie świeżym jest zamknięte błoną, wtórną błoną tympanalną (łac. membrana tympani secundaria lub membrana fenestrae cochleae) lub błoną okienka okrągłego, która ma złożony kształt siodła. Widoczna część środkowa jest wklęsła (zakrzywiona do wewnątrz) w kierunku jamy bębenkowej i wypukła (zakrzywiona na zewnątrz) w kierunku ślimaka; natomiast w kierunku brzegów, gdzie jest ukryta we wnęce okrągłego okna, zakrzywia się w drugą stronę.
Membrana ta składa się z trzech warstw:
- zewnętrznej, czyli śluzowej, pochodzącej od śluzowej wyściółki jamy bębenkowej;
- wewnętrznej, pochodzącej od błony wyściełającej ślimaka;
- oraz pośredniej, czyli włóknistej.
Membrana drga w fazie przeciwnej do drgań wchodzących do ślimaka przez okienko owalne, ponieważ płyn w ślimaku jest przemieszczany, gdy jest naciskany przez strzemiączko na okienko owalne. To zapewnia, że komórki włoskowate błony podstawnej będą stymulowane i że nastąpi słyszenie.
Oba okna owalne i okrągłe są mniej więcej tej samej wielkości, około 2,5 milimetra kwadratowego (0,0039 cala kwadratowego). Wejście do niszy okienka okrągłego jest często znacznie mniejsze niż to.