Ekteroceptor(y): wyspecjalizowane do wykrywania informacji sensorycznych ze środowiska zewnętrznego (takich jak bodźce „wzrokowe”, „węchowe”, „smakowe”, „słuchowe” i dotykowe). Znajdują się blisko powierzchni ciała. Wrażliwe na dotyk (lekka stymulacja powierzchni skóry), „ciśnienie” (w głębokich warstwach skóry, lub głębszych częściach ciała), temperaturę, „ból” i „wibracje”. (Patestas, 139)
Interoceptor(y): wykrywa(ją) informacje sensoryczne dotyczące stanu środowiska wewnętrznego organizmu, takie jak rozciąganie, „ciśnienie krwi”, „pH”, stężenie „tlenu” lub „dwutlenku węgla” oraz „osmolarność”. (Patestas, 139)
Osmoreceptor(y): grupa komórek w „podwzgórzu”, które monitorują stężenie „krwi”. Jeśli wzrośnie ono nieprawidłowo, jak w przypadku „odwodnienia”, osmoreceptory wysyłają impulsy nerwowe do „podwzgórza”, które następnie zwiększa tempo uwalniania „wazopresyny” z „przysadki mózgowej”. Utrata wody z organizmu w moczu jest w ten sposób ograniczona, dopóki stężenie we krwi nie wróci do normy. (OxfordMed)
Nociceptor(y): receptor, który reaguje na bodźce odpowiedzialne za odczuwanie bólu. (OxfordMed) Wykrywa ból przeszywający, ból gorąca, ból chemiczny, ból „stawowy”, ból tkanek głębokich, łaskotanie i swędzenie. (Blakeslee, 8) Znajduje się w skórze, „mięśniach” i „organach” wewnętrznych. (Hockenbury, 102) Szybko adaptujące się receptory, które są wrażliwe na szkodliwe lub bolesne bodźce. Znajdują się na zakończeniach lekko „mielinizowanych” „wolnych zakończeń nerwowych” lub nie mielinizowanych włókien. (Patestas, 139)
Włókna A-Delta: reprezentują system „szybkiego bólu”. Przekazują ostry, intensywny, ale krótkotrwały ból związany z bezpośrednim urazem. (Hockenbury, 103)
Włókna C: nie zmielinowane włókna przekazujące ból. (Patestas, 139) Reprezentują system „powolnego bólu”. Gdy ostry ból ustępuje, włókna C przekazują dłużej trwający, pulsujący, piekący ból urazu. Pulsujący ból przenoszony przez włókna C stopniowo zmniejsza się w miarę gojenia się rany w okresie dni lub tygodni. (Hockenbury, 103)
Mechanoreceptor(y): aktywowany po fizycznej „deformacji” z powodu dotyku, nacisku, rozciągnięcia lub wibracji skóry, mięśni, „ścięgien”, „więzadeł” i (stawów), w których przebywa. (Patestas, 139) Komórki wyspecjalizowane do (przekazywania) bodźców mechanicznych i przekazują tę informację centralnie w układzie nerwowym. Komórki mechanoreceptorowe obejmują komórki włoskowate „ucha wewnętrznego”, które pośredniczą w słyszeniu i utrzymywaniu równowagi. (MeSH)
Wolne zakończenia nerwowe: obecne w naskórku, skórze właściwej, rogówce, miazdze zębowej, „błonach” śluzowych jamy ustnej i nosowej, drogach „oddechowych”, żołądkowo-jelitowych i moczowych, mięśniach, ścięgnach, więzadłach, torebkach stawowych i „kościach”. Są one stymulowane przez dotyk, ciśnienie, termiczne, lub bolesne bodźce. (Patestas, 140)
Receptor(y) haptyczny(e): składa się z „dendrytu” przyczepionego do włosa lub do tkanki łącznej lub dendrytu zamkniętego w kapsule tkanki. Mechaniczna stymulacja włosa, tkanki lub kapsuły aktywuje specjalne „kanały” na dendrycie, które z kolei inicjują „potencjał czynnościowy”. (Kolb, 370)
Ciałka Meissnera: reagują na dotyk. (Kolb, 371) Obecne w skórze warg, przedramienia, dłoni i podeszwy, jak również w tkance łącznej języka. Są one „szybko adaptujące się” i wrażliwe na (delikatną) dyskryminację dotykową, a zatem mają wielkie znaczenie dla osób niedowidzących, pozwalając im być w stanie czytać „Braille’a”. (Patestas, 141)
Ciałka Paciorkowca: reagują na wrażenia trzepotania. (Kolb, 371) Ważne receptory sensoryczne związane ze zmysłem dotyku, zlokalizowane pod skórą. Kiedy są stymulowane przez nacisk, przekształcają stymulację w wiadomość neuronową, która jest przekazywana do mózgu. (Hockenbury, 102)
Ciałka Ruffiniego: reagują na wibracje. (Kolb, 371)
Proprioceptor(y): wrażliwe na rozciąganie mięśni i ścięgien oraz ruch stawów. (Kolb, 371) Znajdują się w mięśniach i stawach. Dostarczają informacji o pozycji ciała i ruchu. Nieustannie przekazują do mózgu informacje o zmianach pozycji ciała i napięcia mięśniowego. (Hockenbury 104-105) Przekazują informacje sensoryczne z mięśni, ścięgien i stawów o położeniu części ciała, np. kończyny w przestrzeni. Istnieje statyczny „zmysł pozycji” odnoszący się do nieruchomej pozycji i „zmysł kinestetyczny” odnoszący się do ruchu części ciała. Obejmuje receptory „układu przedsionkowego” znajdujące się w uchu wewnętrznym, przekazujące informacje sensoryczne o ruchu i orientacji głowy. (Patestas, 139) Istnieją dwa rodzaje komórek proprioceptorowych – jeden jest osadzony w mięśniach i ścięgnach i mierzy ich rozciąganie. Drugi jest osadzony w chrząstce między stawami szkieletowymi i śledzi obciążenie (ciężar) oraz tempo poślizgu w każdym stawie. Nasz mózg wykorzystuje te dane wejściowe do obliczania prędkości i kierunku ruchu kończyn (Blakeslee, 9)
Thermoreceptor(y): wrażliwy na ciepło, zimno, nadmierne ciepło lub nadmierne zimno. (Patestas, 139) Receptory komórkowe, które pośredniczą w odczuwaniu temperatury. Termoreceptory u kręgowców zlokalizowane są głównie pod skórą. U ssaków istnieją oddzielne typy termoreceptorów dla zimna i ciepła oraz „nocyceptory”, które wykrywają zimno lub ciepło na tyle ekstremalne, że powodują ból. (MeSH)