Cel nauczania
- Wyjaśnij, dlaczego starożytny Egipt podupadł jako siła gospodarcza i polityczna
Kluczowe punkty
- Po renesansie w 25. dynastii, starożytny Egipt został zajęty przez Asyryjczyków, zapoczątkowując Okres Późny.
- W 525 r. p.n.e., Egipt został podbity przez Persję i włączony do perskiego imperium Achemenidów.
- W 332 r. p.n.e., Egipt został oddany Macedonii i Aleksandrowi Wielkiemu. W tym okresie rozkwitła nowa stolica Aleksandria.
- Egipt stał się prowincją rzymską po klęsce Marka Antoniusza i królowej Kleopatry VII w 30 r. p.n.e. W tym okresie nastąpił powolny zanik tradycji religijnych i innych.
Terminy
Hellenistyczny
Odnoszący się do historii, języka i kultury greckiej, w okresie między śmiercią Aleksandra Wielkiego a klęską Marka Antoniusza i Kleopatry w 31 r. p.n.e.
hieroglify
Formalny system pisma używany przez starożytnych Egipcjan, składający się z piktogramów.
poganin
Osoba posiadająca przekonania religijne inne niż te z głównych religii świata, chrześcijaństwa, judaizmu i islamu.
Starożytny Egipt przeszedł przez serię okupacji i cierpiał na powolny upadek przez długi okres czasu. Najpierw zajęty przez Asyryjczyków, potem Persów, a następnie Macedończyków i Rzymian, Egipcjanie nigdy już nie osiągnęli chwalebnych wyżyn samowładztwa, jakie osiągnęli w poprzednich okresach.
Po renesansie w czasach dwudziestej piątej dynastii, kiedy to przywrócono religię, sztukę i architekturę (w tym piramidy), walki z Asyryjczykami doprowadziły do ostatecznego podboju Egiptu przez Ezarhaddona w 671 r. p.n.e.. Rdzenni egipscy władcy zostali ustanowieni, ale nie mogli utrzymać kontroli nad tym obszarem, a były faraon Taharqa przejął kontrolę nad południowym Egiptem na pewien czas, dopóki nie został ponownie pokonany przez Asyryjczyków. Następca Taharqa, Tanutamun, również podjął nieudaną próbę odzyskania Egiptu, ale został pokonany.
Późny okres (672-332 p.n.e.)
Zwyciężywszy w Egipcie, Asyryjczycy ustanowili serię wasali znanych jako królowie Saitów z Dwudziestej Szóstej Dynastii. W 653 r. p.n.e. jeden z tych królów, Psamtik I, był w stanie osiągnąć pokojowe oddzielenie od Asyryjczyków z pomocą lidyjskich i greckich najemników. W 609 r. p.n.e. Egipcjanie próbowali uratować Asyryjczyków, którzy przegrywali wojnę z Babilończykami, Chaldejczykami, Medami i Scytami. Jednak bezskutecznie.
W 525 r. p.n.e. Persowie, pod wodzą Kambyzesa II, najechali Egipt, pojmując faraona Psamtika III. Egipt został połączony z Cyprem i Fenicją w szóstą satrapię perskiego imperium Achemenidów, zwaną też dwudziestą siódmą dynastią. Zakończyła się ona w 402 r. p.n.e., a ostatnim rodzimym domem królewskim dynastycznego Egiptu, znanym jako Trzydziesta Dynastia, rządził Nektanebo II. Perskie rządy zostały przywrócone na krótko w 343 r. p.n.e., pod nazwą Trzydziestej Pierwszej Dynastii, ale w 332 r. p.n.e. Egipt został pokojowo przekazany władcy macedońskiemu, Aleksandrowi Wielkiemu.
Okres macedoński i ptolemejski (332-30 p.n.e.)
Aleksander Wielki został powitany w Egipcie jako wybawiciel, a nowa stolica, Aleksandria, była wizytówką hellenistycznych rządów, zwieńczoną słynną Biblioteką Aleksandryjską. Tradycje rdzennych Egipcjan były honorowane, ale w końcu lokalne bunty, plus zainteresowanie Rzymian egipskimi towarami, spowodowały, że Rzymianie odbili Egipt z rąk Macedończyków.
Okres Rzymski (30 p.n.e.-641 p.n.e.)
Egipt stał się rzymską prowincją po porażce Marka Antoniusza i królowej Kleopatry VII w 30 p.n.e. Niektóre tradycje egipskie, w tym mumifikacja i czczenie lokalnych bogów, były kontynuowane, ale lokalną administracją zajmowali się wyłącznie Rzymianie. Rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa okazało się zbyt silne i pogańskie obrzędy zostały zakazane, a świątynie zamknięte. Egipcjanie nadal mówili w swoim języku, ale umiejętność czytania hieroglifów zanikła wraz ze zmniejszaniem się liczby kapłanów świątynnych.