Nazywany padma zarówno w sanskrycie jak i tybetańskim, kwiat lotosu jest cenionym symbolem w wielu wschodnich tradycjach. Rosnąc naturalnie w stawach, lotos zaczyna zakorzeniony głęboko w błocie i szumowinach. Aby zakwitnąć, musi przedostać się przez mętną wodę, aż w końcu przebije się na powierzchnię. Z czasem wyłania się i rozkwita w słońcu, piękny i cały.
Z powodu swojej unikalnej transformacji, lotos od dawna uważany jest za symbol oświecenia, czystości, odrodzenia i triumfu nad przeszkodami. Choć z pewnością nie musisz podążać za określoną praktyką duchową, aby czerpać inspirację z lotosu, ten piękny kwiat ma specyficzne znaczenie w wielu tradycjach. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o poetyckiej symbolice kwiatu lotosu.
Lotos w Buddyzmie
W Buddyzmie, podróż lotosu jest odzwierciedleniem naszej własnej duchowej podróży. Pogrążeni w cierpieniu (lub samsarze), nasze dusze zaczynają jak pąk lotosu, szczelnie zamknięte i zakopane głęboko w błotnistej ciemności. Tylko poprzez życie w buddyjskich cnotach i przepracowywanie naszej drogi przez różne doświadczenia możemy powoli otworzyć się na oświecenie. Buddyści uważają również lotos za ważny symbol braku przywiązania: pozostaje on mocno osadzony w błocie, podczas gdy rośnie wysoko nad powierzchnią wody, nieskażony brudem, który go otacza.
Lotos pojawia się często w buddyjskiej mitologii, sztuce i pismach świętych. Sztuka i posągi Buddy często przedstawiają go siedzącego na szczycie lotosu. Legenda głosi, że kiedy się urodził, lotosy rosły w ślad za Buddą. Najważniejszy tekst w buddyzmie mahajany jest określany jako Sutra Lotosu i zawiera ostatnie nauki Buddy. Mantra tybetańska, Om Mani Padme Hum, jedna z najczęściej używanych mantr w buddyzmie, również nawiązuje do kwiatu lotosu i mówi się, że przywołuje bodhisattwę współczucia.
Lotos w hinduizmie
W hinduizmie lotos od dawna kojarzony jest z boskością i czystością: ważni bogowie i boginie pokazywani są siedząc na szczycie kwiatu lotosu lub stojąc z lotosami w dłoniach. W hinduskich pismach świętych bóg Brahma podobno narodził się z lotosu, który wyłonił się z pępka Pana Wisznu. Postać o boskim pięknie, bóg Kriszna jest często opisywany jako „Lotosooki.”
Podobnie jak w buddyzmie, hinduizm kładzie nacisk na zdolność lotosu do pozostania nieskażonym przez wodę i brud wokół niego. Wznosząc się ponad wodę, lotos uczy wyznawców, aby stanęli na własnych nogach w poszukiwaniu oświecenia i wypełniali duchowe obowiązki bez popadania w materialne pokusy (reprezentowane przez błoto). Lotos jest również kojarzony z najwyższym poziomem oświecenia: w ajurwedyjskim systemie czakr, czakra korony, siódma czakra, uważana za centrum duchowej świadomości i źródło czystej świadomości, jest określana jako „Lotos o tysiącu płatków”
.