Glossolalia, zwana także mówieniem językami (od greckiego glōssa – „język” i lalia – „mówienie”), wypowiedzi zbliżone do słów i mowy, zwykle wypowiadane podczas stanów intensywnego doświadczenia religijnego. Organy głosowe mówiącego są dotknięte; język porusza się, w wielu przypadkach bez świadomej kontroli mówiącego; i ogólnie niezrozumiała mowa wylewa się. Mówcy i świadkowie mogą interpretować to zjawisko jako opętanie przez istotę nadprzyrodzoną, rozmowę z istotami boskimi lub przekazywanie boskiej proklamacji lub inspiracji. Różne interpretacje psychologiczne próbowały wyjaśnić glossolalia naukowo jako nieświadomie sugerowane zachowanie wynikające z uczestnictwa w masowym zgromadzeniu religijnym.
Glossolalia występowała wśród wyznawców różnych starożytnych religii, w tym niektórych starożytnych religii greckich. Wzmianki o mowie ekstatycznej znajdują się w Biblii Hebrajskiej (1 Samuela 10:5-13, 19:18-24; 2 Samuela 6:13-17; 1 Królewska 20:35-37), a w chrześcijaństwie występowały okresowo od początków istnienia Kościoła. Według Nowego Testamentu, glosolalia po raz pierwszy pojawiła się wśród wyznawców Jezusa w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to „wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić innymi językami, tak jak Duch dał im możliwość” (Dzieje Apostolskie 2:4). Apostoł Paweł określał to jako dar duchowy (1 Kor 12-14) i twierdził, że posiadał w tym darze wyjątkowe zdolności (1 Kor 14:18). Relacja z Dziejów Apostolskich (4:31, 8:14-17, 10:44-48, 11:15-17, 19:1-7) wskazuje, że w początkach kościoła chrześcijańskiego zjawisko to pojawiało się wszędzie tam, gdzie dochodziło do nawrócenia i zaangażowania w chrześcijaństwo. Największy nacisk na ten dar we wczesnym kościele kładli zwolennicy proroka Montanusa z II wieku. Jego ekskomunika około 177 roku i późniejszy upadek sekty prawdopodobnie przyczyniły się do powstania klimatu opinii nieprzychylnej mówieniu językami, a praktyka ta zanikła.
Gianni Dagli Orti-REX/.com
W późniejszej historii kościoła glossolalia występowała w różnych grupach, najbardziej zauważalnie podczas różnych protestanckich odrodzeń w Stanach Zjednoczonych pod koniec XIX i na początku XX wieku. Te odrodzenia zaowocowały powstaniem wielu kościołów zielonoświątkowych w USA; późniejsza działalność misyjna rozprzestrzeniła zielonoświątkowość na cały świat na początku XXI wieku. W czasach nowożytnych mówienie językami było sporadycznym zjawiskiem w rzymskim katolicyzmie, anglikanizmie, luteranizmie i innych bardziej ugruntowanych wyznaniach chrześcijańskich. Było również obecne w wielu tradycjach niechrześcijańskich.