Największy producent komputerów na świecie-IBM, znalazł się w latach 70-tych w trudnej sytuacji. Mimo strategii IBM i wielomilionowych starań o wejście na rynek małych komputerów, został on zdominowany przez Commodore PET, rodzinę 8-bitowych Atari, Apple II oraz TRS-80 firmy Tandy Corporation, a także różne maszyny CP/M.
IBM zdominował rynek komputerów klasy mini, średniej i mainframe, ale nie odniósł nawet małego sukcesu na bardzo perspektywicznym rynku mikrokomputerów. Pierwszym mikrokomputerem biurkowym IBM był IBM 5100, wprowadzony na rynek w 1975 roku. Był to kompletny system, z wbudowanym monitorem, klawiaturą i pamięcią danych, ale był bardzo drogi – do 20000 USD, więc nie odniósł sukcesu rynkowego. Został zaprojektowany specjalnie dla profesjonalistów i osób zajmujących się rozwiązywaniem problemów naukowych, a nie dla użytkowników biznesowych czy hobbystów. Stopniowo kierownictwo IBM zaczęło myśleć o produkcji mikrokomputerów jako o dochodowym przedsięwzięciu.
Gdy w 1981 r. wprowadzono na rynek komputer PC, początkowo oznaczono go jako IBM 5150, co plasowało go w serii „5100”, chociaż jego architektura nie wywodziła się bezpośrednio z IBM 5100.
Platforma IBM PC została stworzona w ciągu około roku przez zespół 12 inżynierów i projektantów IBM pod kierownictwem Dona Estridge’a z działu systemów wejścia IBM w Boca Raton na Florydzie. Po wahaniach pomiędzy Intel 8086 i Motorola MC68000 (procesory 16-bitowe), zdecydowali się na procesor Intel 8088 (8/16-bitowy), ponieważ dwa pozostałe były uważane za zbyt mocne:-) Następnie poprosili Digital Research (twórców CP/M) o stworzenie systemu operacyjnego dla ich nowego komputera, ale ponieważ DR nie był zbyt zainteresowany, poprosili małą firmę (znaną z języka programowania BASIC, po raz pierwszy użytego w Altair 8800) o napisanie systemu operacyjnego: Microsoft.
Microsoft nie był w stanie tego zrobić w podanych ramach czasowych, więc jego właściciel Bill Gates kupił prawa do małego, zhakowanego OS-u napisanego przez małą firmę Seattle Computer Products: QDOS (co podobno oznaczało „Quick and Dirty Operating System”, który sam w sobie wykazuje uderzające podobieństwo do CP/M), który przekształcił się w PC-DOS, a następnie później MS-DOS.
W rzeczywistości, kiedy IBM PC został wprowadzony na rynek, mogły na nim działać trzy systemy operacyjne: PC-DOS, CPM-86, ale także system UCSD D-PASCAL.
Oryginalny IBM PC nie był zbyt potężny (i z pewnością był mniej potężny niż wiele ówczesnych komputerów 8-bitowych). Pierwsze komputery PC miały tylko 16 KB pamięci RAM i nie miały stacji dyskietek, używały kaset do ładowania i przechowywania programów (zauważ, że polecenia do obsługi napędów kasetowych były obecne w systemie operacyjnym aż do MS-DOS 5). W rzeczywistości jednostki można było kupić od IBM także z napędami i większą ilością pamięci RAM. Tylko najtańsze wersje nie miały napędów w zestawie (dokładnie tak samo robiły Atari, Apple i inni producenci).
IBM PC Model 5150
Model 5150 (patrz górne zdjęcie) został wprowadzony na rynek w sierpniu 1981 roku (patrz broszura IBM Personal Computer). Jednostka systemowa miała postać pudełka o wymiarach 50,8 (szer.) x 40,6 (głęb.) x 14 (wys.) cm, z wbudowanym zasilaczem impulsowym o mocy 63,5 W. Wyposażony był w procesor Intel 8008, pracujący z szybkością 4,77 MHz, oraz opcjonalnie w kooprocesor matematyczny 8087. Pamięć RAM wynosiła 64 KB (pierwsze egzemplarze miały tylko 16 KB), maks. 256 KB (później maks. 640 KB). (później 640 KB max.) Pamięć ROM wynosiła 64 KB, zawierała wbudowany język IBM BASIC (specjalna wersja Microsoft BASIC-80). Klawiatura miała 83 klawisze z pełnym skokiem, 10 klawiszy funkcyjnych i klawiaturę numeryczną. Wyświetlacz był monochromatyczny, pracujący w trybie tekstowym: (40 lub 80 znaków x 25 linii) lub 2 trybach graficznych CGA: (320 x 200 i 640 x 200). Dźwięk stanowił generator tonów z wbudowanym głośnikiem. Porty wejścia/wyjścia stanowiło pięć wewnętrznych 8-bitowych gniazd ISA, monitor, port równoległy (Centronics), kaseta. Wbudowany nośnik danych stanowił jeden lub dwa dyski 5,25″ o pojemności 160 KB. Dostarczono trzy systemy operacyjne – MS-DOS, CP/M-86, USCD Pascal.
Mimo, że w 1983 roku pojawił się IBM PC XT (pierwszy IBM PC wyposażony standardowo w wewnętrzny dysk twardy), a w 1984 roku IBM AT (z nowym procesorem Intel 80286), IBM kontynuował produkcję oryginalnego PC w różnych konfiguracjach przez kilka lat. Po typie modelu następował numer wersji xx, np. 5150-xx, gdzie xx oznaczało dołączone opcje (ilość pamięci RAM, pojedynczy lub podwójny napęd dyskietek, itp.)
IBM PC 5150 stał się właściwie sukcesem dzięki nazwie i sławie firmy IBM, wysokiej jakości konstrukcji (zwłaszcza klawiatury i monitora), dużym możliwościom rozbudowy oraz decyzji firmy IBM o opublikowaniu kompletnej specyfikacji technicznej. Podręcznik techniczny IBM PC zawierał schematy obwodów i pełny kod źródłowy systemu BIOS. Chociaż oryginalna technologia IBM PC jest w dużej mierze przestarzała według dzisiejszych standardów, wiele z nich jest nadal w użyciu. W czerwcu 2006 roku, modele IBM PC i XT były nadal używane w większości ośrodków obserwacyjnych amerykańskiej Narodowej Służby Meteorologicznej. Komputery te były używane do przetwarzania danych, które były zwracane z wznoszących się radiosond, przymocowanych do balonu meteorologicznego. Do długowieczności komputera 5150 przyczyniły się takie czynniki, jak jego elastyczna modułowa konstrukcja, otwarty standard techniczny, dzięki któremu informacje potrzebne do jego dostosowania, modyfikacji i naprawy są łatwo dostępne, zastosowanie niewielu specjalnych niestandardowych części oraz solidna, spełniająca wysokie standardy produkcja firmy IBM. Większość nowszych komputerów PC wykorzystuje natomiast układy scalone specjalnego przeznaczenia (ASIC), w których zaimplementowano podążającą za trendami technologię, która staje się przestarzała w ciągu kilku lat, po czym części stają się niedostępne.