Ustawa o języku państwowym byłej Mołdawskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej z 1989 r. deklarowała, że język mołdawski, zapisywany alfabetem łacińskim, jest jedynym językiem państwowym, zamierzając, aby służył jako podstawowy środek komunikacji między wszystkimi obywatelami republiki. W ustawie mówi się o wspólnej mołdawsko-rumuńskiej tożsamości językowej. Do 1989 roku Mołdawia używała cyrylicy do zapisu języka, który w tym czasie nie różnił się od standardowego bukareszteńskiego rumuńskiego; w części Mołdawii, separatystycznej Pridnestrowskiej Republice Mołdawskiej, stare pismo jest nadal używane w szkołach i na tablicach informacyjnych. Nawet po przejściu na alfabet łaciński, niektórzy mołdawscy urzędnicy nadal upierają się, że wyznaczony „język państwowy” jest wschodnio-romańskim idiomem w jakiś sposób odrębnym od rumuńskiego.
W 1991 roku Deklaracja Niepodległości Mołdawii określiła język urzędowy jako rumuński.
W dniu 9 września 1994 roku Akademia Nauk Mołdawii potwierdza uzasadnioną opinię naukową filologów z Republiki i z zagranicy (zatwierdzoną decyzją Prezydium Akademii Nauk Mołdawii z dnia 9.09.94), zgodnie z którą prawidłową nazwą języka państwowego (urzędowego) Republiki Mołdawii jest język rumuński.
Konstytucja Mołdawii z 1994 roku mówiła, że „językiem narodowym Republiki Mołdawii jest język mołdawski, a jego pismo oparte jest na alfabecie łacińskim.”
W grudniu 2013 roku Sąd Konstytucyjny Mołdawii orzekł, że Deklaracja Niepodległości ma pierwszeństwo przed konstytucją, a język państwowy powinien być nazywany „rumuńskim”.
Większość językoznawców uważa literacki rumuński i mołdawski za identyczne, z glottonimem „mołdawski” używanym w niektórych kontekstach politycznych. W 2003 roku komunistyczny rząd Mołdawii przyjął uchwałę polityczną w sprawie „Narodowej Koncepcji Politycznej”, w której stwierdził, że jednym z jego priorytetów jest zachowanie języka mołdawskiego.
Od deklaracji niepodległości w 1991 r. w szkołach język ten jest nazywany rumuńskim w nauczaniu lub w odniesieniu do niego.
W spisie powszechnym w 2004 r. 2 564 542 osób (75,8% ludności kraju) zadeklarowało swój język ojczysty jako „mołdawski” lub „rumuński”; 2 495 977 (73,8%) posługuje się nim jako pierwszym językiem codziennego użytku. Oprócz tego, że jest to pierwszy język używany przez 94,5% etnicznych Mołdawian i 97,6% etnicznych Rumunów, język ten jest również używany jako podstawowy przez 5,8% etnicznych Rosjan, 7,7% etnicznych Ukraińców, 2,3% etnicznych Gagauzów, 8.7% etnicznych Bułgarów, oraz 14,4% innych mniejszości etnicznych.
W spisie powszechnym z 2014 roku odnotowano szacunkową liczbę 2 998 235 osób (bez Naddniestrza), z czego 2 804 801 osób zostało faktycznie objętych spisem. Wśród nich 2 068 068, czyli 73,7% zadeklarowało się jako Mołdawianie, a 192 800, czyli 6,9% Rumuni. Niektóre organizacje, takie jak Liberalna Partia Mołdawii, skrytykowały wyniki spisu, twierdząc, że Rumuni stanowią 85% populacji i że urzędnicy spisu naciskają na respondentów, aby zadeklarowali się jako Mołdawianie zamiast Rumunów i celowo nie objęli respondentów miejskich, którzy z większym prawdopodobieństwem zadeklarują się jako Rumuni w przeciwieństwie do Mołdawian
Według spisu z 2014 roku na pytanie o „język zwykle używany do komunikacji” odpowiedziało 2 720 377 osób. 2 138 964 osób, czyli 78,63% mieszkańców Mołdawii (właściwej) ma język mołdawski/rumuński jako pierwszy język, z czego 1 486 570 (53%) zadeklarowało go jako mołdawski, a 652 394 (23,3%) jako rumuński.
W Kiszyniowie jednak odsetek osób, które zadeklarowały język rumuński w przeciwieństwie do mołdawskiego jest większy – 43,3% vs 33%.
.