Margaret Eaton, z domu O’Neale, pseudonim Peggy Eaton, (ur. 3 grudnia 1799, Waszyngton, D.C. – zm. 8 listopada 1879, Waszyngton, D.C.), kobieta, której małżeństwo w 1829 z prominentnym politykiem demokratycznym spowodowało słynny „kryzys gabinetowy” prezydenta USA Andrew Jacksona (w którym Jackson zdymisjonował cały swój gabinet) i doprowadziło ostatecznie do sukcesji Martina Van Burena jako szefa partii.Córka waszyngtońskiego tawerniarza, Peggy O’Neale była żoną marynarza Johna B. Timberlake’a. Przez całe lata 1820 jej imię było związane z senatorem Tennessee Johnem H. Eatonem, bliskim przyjacielem Jacksona. Kiedy jej mąż zmarł w 1828 roku, Eaton, za zgodą Jacksona, ożenił się z nią, a Jackson uczynił go sekretarzem wojny. Kilka tygodni po ślubie, w Waszyngtonie rozeszły się plotki o jej niewłaściwym zachowaniu, a waszyngtońskie gospodynie, w tym żony członków gabinetu, wyśmiewały ją – chociaż niektórzy obserwatorzy uważali, że jej głównym grzechem było skromne pochodzenie społeczne. Prezydent Jackson był oburzony, gdy żona wiceprezydenta Johna C. Calhouna przejęła inicjatywę w ostracyzmie Peggy. Van Buren, ówczesny sekretarz stanu i wdowiec, starał się być dla niej łaskawy, a jego notowania u prezydenta wzrosły, gdy notowania Calhouna spadły. To był początek wyobcowania między Jacksonem i Calhounem, zerwania, które zostało sfinalizowane, kiedy Jackson zreorganizował swój gabinet w 1831 roku i usunął z niego trzech zwolenników Calhouna. Jackson wybrał Van Burena na wiceprezydenta w 1832 i poparł go na prezydenta cztery lata później.
Eaton zrezygnował z gabinetu w 1831, ale on i jego żona cieszyli się błyskotliwym towarzystwem Madrytu, kiedy służył tam jako minister USA (1836-40). Po jego śmierci (1856) Peggy Eaton wyszła za mąż za młodego włoskiego mistrza tańca, Antonio Buchignaniego, który w ciągu kilku lat zdefraudował jej majątek i uciekł z jej wnuczką.