Jak ikoniczny stadion MLB powstał dzięki eminent domain i zniszczeniu tętniącej życiem społeczności
Dodger Stadium, dom Los Angeles Dodgers, jest zabytkiem baseballu z kilkoma rówieśnikami. Obiekt, który został otwarty w 1962 roku, szczyci się największą pojemnością w profesjonalnym baseballu i jest powszechnie uważany za jedno z najpiękniejszych miejsc do oglądania gry. Niestety, aby go zbudować, cała społeczność została zniszczona, a mieszkańcy eksmitowani ze swoich domów, co stało się znane jako Bitwa o Chavez Ravine.
Po tym, jak nie był w stanie zabezpieczyć nowego stadionu w Nowym Jorku dla swoich Brooklyn Dodgers, właściciel drużyny Walter O’Malley zszokował świat baseballu, ogłaszając, że przenosi swoją franczyzę na zachód do Los Angeles po sezonie 1957. Przeprowadzka ta nie tylko dała mu lepsze możliwości, ale także pozwoliła mu na zajęcie całego terytorium dla siebie, ponieważ Major League nie rozciągała się wtedy dalej niż do St. Louis i Kansas City.
Dodgersi potrzebowali stałego miejsca do gry w swoim nowym domu i takie zostało dla nich znalezione. Teren, na którym zbudowano stadion, znany był jako Chavez Ravine i został przejęty przez miasto Los Angeles na początku lat 50. na zasadzie eminent domain (prawo państwa do zabierania własności w zamian za cenę) z funduszy pochodzących z Federal Housing Act z 1949 roku. Obszar ten został uznany za zniszczony, za slumsy. Podczas gdy mieszkańcy byli głównie skromnych środków, społeczność była żywa i zwarta, składająca się głównie z pracowitych rodzin pochodzenia meksykańsko-amerykańskiego, którzy często pomagali związać koniec z końcem poprzez hodowlę zwierząt i warzyw.
Pierwotnie, lokalny rząd planował wykorzystać ziemię Chavez Ravine do budowy projektu mieszkalnictwa publicznego Elysian Park Heights, który zapewniłby ekspansywne mieszkania, szkoły i college. Jednak po tym, jak w 1953 roku Norris Poulson został wybrany na burmistrza Los Angeles, priorytety uległy drastycznej zmianie. Publiczne projekty mieszkaniowe stały się synonimem ideologii socjalistycznej, która szybko stała się tabu z powodu czerwonego strachu przed McCarthyismem – co ostatecznie doprowadziło do ich porzucenia. Miasto odkupiło teren Chavez Ravine po znacznie obniżonej cenie, zastrzegając, że ma on być wykorzystywany wyłącznie do celów publicznych.
Dodgersi rozpoczęli grę w Los Angeles, korzystając z ogromnego Memorial Coliseum. W dniu 3 czerwca 1958 roku wyborcy zatwierdzili „Taxpayers Committee for Yes on Baseball” z trzyprocentową przewagą, co pozwoliło Dodgersom nabyć od miasta około 315 akrów ziemi Chavez Ravine w zamian za działkę wokół mniejszościowego parku Wrigley Field, dzięki czemu mogli rozpocząć budowę kolejnego cudownego stadionu baseballowego. Konieczne było poddanie sprawy pod głosowanie, ponieważ sam pomysł tej transakcji wydawał się być jawnym pogwałceniem wcześniejszych warunków wykorzystania ziemi dla dobra publicznego.
Miejsce pod Dodger Stadium miało konkretnie przejąć Palo Verde, La Loma i Bishop, czyli trzy dzielnice w Chavez Ravine. Kiedyś mieszkało tam ponad 1800 rodzin; wiele z nich z powodu dyskryminacji mieszkaniowej, która wypędziła je z miasta. Choć niektórzy postrzegali tę dzielnicę jako przykład urbanistycznego rozkładu, wielu mieszkańców dobrze sobie radziło, nawet jeśli ich sukcesy były skromne. Eminent domain pozwoliła na usunięcie ich z domów, czy im się to podobało, czy nie. Większość z tych usunięć miała miejsce, gdy ziemia została pierwotnie zajęta pod projekt mieszkalnictwa publicznego. Fakt, że eminentna domena, i to nie tylko w celu budowy nowego stadionu baseballowego, została narzucona grupie, która już wcześniej borykała się z dyskryminacją i uprzedzeniami, sprawił, że było to jeszcze bardziej otwierające oczy. Był to punkt zapalny 10-letniej batalii prawnej znanej jako bitwa o Chavez Ravine.
Gdy miasto po raz pierwszy zastosowało eminentną domenę, właściciele ziemi w Chavez Ravine początkowo sprzeciwiali się sprzedaży swojej ziemi. W urzędach publicznych odbywały się strajki, protesty i inne formy oporu. Jeszcze przed pojawieniem się Dodgersów, deweloperzy zaczęli składać oferty na początku lat 50-tych, a jako taktyka mająca na celu wywołanie paniki i szybkie podjęcie decyzji, zmniejszyli te oferty po tym, jak mniejsza początkowa grupa mieszkańców zaakceptowała wykupy. Właścicielom domów powiedziano, że nawet jeśli zostaną zmuszeni do opuszczenia dzielnicy, „będą mieli pierwszą szansę na powrót do nowego osiedla Elysian Park Heights.”
Do 1957 roku tylko około 20 rodzin pozostało w strefie Chavez Ravine przeznaczonej do zabudowy. Prawie 3 miliony dolarów wydano na wykup tych, którzy wyjechali. Ci, którzy pozostali, opierali się agresywnym próbom wykupienia ich i trzymali się swoich domów każdym włóknem oporu, jaki mogli zdobyć. Po rozpoczęciu budowy Dodger Stadium w 1958 roku, oporni stali się celem eksmisji, ponieważ czas był pieniądzem i miał kluczowe znaczenie.
9 maja 1958 roku Los Angeles Times donosił o eksmisji rodziny Arechiga z poprzedniego dnia, która podjęła desperacką próbę uratowania swojego domu w to, co stało się znane jako „Czarny Piątek”:
„To była długa potyczka. I wczoraj bitwa została włączona na poważnie.
To w tym krzyk, kopanie kobiety (pani Aurora Vargas, 38, córka pana i pani Manual Arechiga) jest przenoszony z domu … dzieci rodziny zawodził histerycznie jak ich szloch matki, pani Victoria Angustian, 29, walczył zaciekle w uścisku zastępców … 72-letni matriarcha rodziny, pani. Avrana Arechiga, ciskając kamienie na zastępców jak porusza się hustled away jej rzeczy … uparty były sąsiad, pani Glen Walters, screeching przekór na zastępców i wreszcie jest siłą wyrzucony z pola bitwy, zakuty w kajdanki, i podjęte do samochodu oddziału. … Pani Vargas była ostatnią, która odeszła – spełniając swoją groźbę, że 'będą musieli mnie nieść'.”
Wyczyszczenie terenu zajęło władzom dwie godziny. Policja wyważyła drzwi i sprowadziła ekipy remontowe. Avrana Arechiga, 66-letnia matka rodziny, rzucała kamieniami w zastępców i podobno krzyczała po hiszpańsku: „Dlaczego nie grają w piłkę na podwórku Poulsona – nie na naszym?”
Po tym, jak udało się oczyścić dom, buldożery zrównały miejsce z ziemią. Mimo to, to nie był koniec. Członkowie rodziny Arechiga byli nieugięci w swoim oburzeniu i wrócili na teren posesji, gdzie przez tydzień koczowali w kamperze. Ich historia pojawiła się na pierwszych stronach gazet i w programach informacyjnych, wywołując niemałe poruszenie. Kiedy głosowanie publiczne potwierdziło, że budowa stadionu może być kontynuowana, nie było już mowy o zatrzymaniu projektu, a entuzjazm dla baseballu obezwładnił wysiedlonych i pozbawionych praw obywatelskich.
Stadion Dodger został oficjalnie otwarty 10 kwietnia 1962 roku. Drużyna stworzyła dużą bazę fanów, która przez lata została znacznie wzmocniona przez osoby o latynoskim pochodzeniu. Ich patronat stał się szczególnie silnie związany z drużyną po debiucie meksykańskiej sensacji miotacza Fernando Valenzueli na początku lat 80-tych.
Lata po otwarciu Dodger Stadium, artysta Leo Politi z żalem wspominał to, co zostało utracone w Chavez Ravine. „Na wiele sposobów, Chavez Ravine żyło własnym życiem. Pługi ciągnięte przez konie wciąż były w użyciu, a zbocza obsadzone były kukurydzą i trzciną cukrową… Choć wszystko to przypominało wioskę w Meksyku, było to jednak stare Los Angeles z własnym urokiem, Los Angeles, jakiego już nigdy nie zobaczymy.”
Przez lata po tym, jak stadion Dodger Stadium został wzniesiony i otwarty dla biznesu, członkowie niektórych z eksmitowanych rodzin wciąż zbierali się co roku w miejscu swoich dawnych domów rodzinnych. Nawet dziś Melissa Arechiga, prawnuczka Avrany, prowadzi stronę internetową Buried Under the Blue, która jest częścią organizacji zajmującej się utrzymaniem historii zrównanych z ziemią dzielnic Chavez Ravine.
Z biegiem czasu wydaje się, że początki budowy stadionu stopniowo wymykają się z pamięci społeczeństwa. Jest to jednak coś, co nigdy nie powinno zostać zapomniane. Historyk z UCLA Eric Avila powiedział NPR, że „Transmisja tych obrazów (eksmisji) w krajowej telewizji, obrazów na żywo w krajowej telewizji, pozostawiła bardzo gorzkie dziedzictwo rasowego napięcia pomiędzy meksykańsko-amerykańską społecznością L.A. a Los Angeles Dodgers. To jest dziedzictwo konfliktu, na którym zbudowano Dodger Stadium.”