Popliteus Tendinopathy

Definicja/Opis

Teoretycznie rzecz biorąc, tendinopatia popelitowa, znana również jako zapalenie ścięgna mięśnia podkolanowego jest przerwą w ścięgnie mięśnia podkolanowego. Popliteus jest dość rzadką patologią, która często występuje u sportowców i osób z historią innych uszkodzeń więzadeł kolana po urazach. Jest to stosunkowo rzadkie schorzenie u osób nie uprawiających sportu i nie mających w przeszłości urazów kolana.

Anatomia klinicznie istotna

Mięsień podkolanowy jest małym mięśniem znajdującym się w tylno-bocznym rogu kolana. Ma 3 źródła: kłykieć boczny kości udowej, głowa kości strzałkowej i łąkotka boczna. Wstawka proksymalna mięśnia popliteus znajduje się na bliższej stronie kości piszczelowej, proksymalnie w stosunku do linii mięśni podeszwowych (linea muscli solei). Wstawka na łąkotce bocznej jest nieobecna w 82,5% przypadków. Ścięgno jest wewnątrzpanewkowe, biegnie głęboko do więzadła pobocznego i przechodzi przez zatokę podkolanową w więzadle wieńcowym, aby przyczepić się do kłykcia bocznego kości udowej. Ścięgno jest śródścięgniste, ale pozastawowe i pozsynowialne.
Podstawową funkcją mięśnia popliteus jest rotacja wewnętrzna, zwana również endo-rotacją kończyny dolnej, podczas chodzenia. Jego najważniejszą rolą jest zapewnienie stabilizacji kolana w przód, a także stabilizacja odwodzenia tylnej strony stawu kolanowego i łąkotki bocznej podczas zgięcia kolana. Pozwala on na zgięcie kolana w pełnym wyproście. Ze względu na swoją funkcję odblokowującą, mięsień popliteus jest często postrzegany jako klucz do odblokowania kolana.
Laprade i wsp. sugerują, że ścięgno popliteus jest w rzeczywistości „piątym głównym więzadłem kolana.”

Epidemiologia /Etiologia

Popliteus tendinopathy może być spowodowana nadmierną eksploatacją jednostki mięsień-ścięgno popliteus. Zwykle występuje u sportowców, którzy biegają lub trenują na wzniesieniach lub utwardzonych powierzchniach. Częstą przyczyną jest albo bezpośrednia siła varus, podczas gdy piszczel jest zrotowana zewnętrznie, albo nagłe wymuszone wyprostowanie kolana z wewnętrzną rotacją piszczeli Może być również związane z hiperpronacją stopy, ponieważ powoduje to zewnętrzną rotację piszczeli.

Charakterystyka/Symptomy

Ścięgniste zapalenie stawu skokowego można rozpoznać po ostrym bólu, który pojawia się w tylno-bocznej części stawu kolanowego. Może temu towarzyszyć stan zapalny, ostry początek bólu, miejscowy obrzęk, zaczerwienienie i wyraźna tkliwość po bocznej stronie kolana, w miejscu przyczepu ścięgna mięśnia podkolanowego. Ponadto, obszar wokół ścięgna mięśnia podkolanowego (od dołu podkolanowego do zewnętrznej strony stawu kolanowego) będzie bardzo wrażliwy i bolesny. Zazwyczaj słyszalny jest również trzeszczący dźwięk (crepitation) podczas poruszania ścięgnem.
Z powodu skurczu mięśnia, wystąpi bolesne oporne zgięcie kolana (15-30°) lub rotacja wewnętrzna, a kolano nie może być w pełni wyprostowane. Jeśli pacjent nadal będzie obciążał kolano, objawy będą się nasilać, a ponadto może dojść do powstania tkanki bliznowatej, która może spowodować, że aktywność fizyczna stanie się jeszcze bardziej bolesna. Czynności fizyczne, takie jak chodzenie, bieganie czy wchodzenie po schodach, mogą być utrudnione, zwłaszcza w krótkim czasie po doznaniu urazu. Bieganie w dół lub chodzenie po schodach powoduje zatem zwiększone obciążenie jednostki mięsień-ścięgno mięśnia podkolanowego w celu zmniejszenia ciężaru ciała, co w rezultacie prowadzi do zapalenia błony maziowej i zaostrzenia objawów. Tendinopatia mięśnia podkolanowego jest często diagnozowana u profesjonalnych biegaczy i triathlonistów. Bardzo rzadko zdarza się, aby uraz ten wystąpił u osoby nieuprawiającej sportu, bez urazu kolana w wywiadzie.

Diagnoza różnicowa

Diagnoza powinna być w dużej mierze ustalona po dokładnej analizie historii przypadku i dokładnym badaniu fizykalnym. Zazwyczaj pacjenci mają objawy, które obejmują tkliwość wzdłuż przebiegu ścięgna mięśnia podkolanowego bliższego i ból przy opornej rotacji zewnętrznej.

Diagnostyka różnicowa zgłaszanego bólu tylnej części kolana powinna zawsze obejmować patologię wewnątrzstawową, taką jak rozerwanie rogu tylnego łąkotki.

Inne patologie, które mogą powodować podobne objawy jak w przypadku tendinopatii popelitowej to:

• Osteochondritis dissecans, która jest wewnątrzstawową osteochondrozą o nieznanej etiologii, charakteryzującą się zwyrodnieniem i ponownym zwapnieniem chrząstki stawowej i leżącej pod nią kości.
• Zespół pasma biodrowo-piszczelowego: który jest stanem związanym z nadużyciem. Tkliwość jest wyczuwalna po bocznej stronie stawu kolanowego. Ból nasila się podczas aktywności, szczególnie podczas zbiegania z góry i wchodzenia po schodach.
• Torbiel podkolanowa może być również mylona z tendinopatią podkolanową. Torbiel podkolanowa, zwana również torbielą Bakera, jest najczęstszą torbielą maziówkową kolana. Powstaje w tylno – przyśrodkowej części stawu kolanowego na poziomie kaletki podkolanowej. Pacjent zgłasza podstępny początek łagodnego do umiarkowanego bólu w okolicy podkolanowej.

Postępowanie diagnostyczne

Rozpoznanie i prawidłowe zdiagnozowanie tendinopatii ścięgna mięśnia podkolanowego jest bardzo ważne. Tendinopatia mięśnia poplamistego może być bardzo bolesna i ograniczać sprawność sportową. Błędna diagnoza może prowadzić do niepotrzebnej operacji. Tendinopatia mięśnia podkolanowego jest rzadkim i często błędnie diagnozowanym urazem tylnej części kolana. ozpoznanie tendinopatii Popliteus powinno być oparte na wywiadzie i badaniu fizykalnym.

MRI lub inne badania radiologiczne mogą być użyte do rozpoznania tendinopatii. W opisywanym przypadku stwierdzono nietypową ilość płynu związanego z pochewką ścięgna mięśnia podkolanowego, ale ścięgno wydawało się być nienaruszone, bez uszkodzenia tkanek miękkich.

Pomiary wyników

Aby obiektywnie określić podstawową funkcję pacjenta na początku leczenia oraz określić postępy i skuteczność leczenia, oceniamy pacjenta poprzez testowanie jego mobilności i siły.

Na początku pacjent odczuwa ostry ból podczas badania. W związku z tym większość ruchów w kolanie jest ograniczona, szczególnie zgięcie stawu. Pacjent nie jest w stanie wykonywać ćwiczeń w oparciu o ciężar ciała po stronie dotkniętej chorobą. Występuje również ból podczas opornej rotacji zewnętrznej.

Postępy pacjenta i skuteczność terapii można zmierzyć za pomocą skali specyficznej dla pacjenta lub skali Lysholma przed, w trakcie i po leczeniu.

Badanie

Ważne jest, aby tendinopatia podkolanowa była prawidłowo zdiagnozowana. Jeśli zostanie źle zdiagnozowana, może ograniczyć osiągnięcia sportowców i prowadzić do operacji.

Diagnozę ustala się na podstawie dokładnej oceny historii choroby i badania fizykalnego.

Tendinopatia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego powoduje ból w bocznej części kolana. Podczas badania pacjenci wykazują tkliwość w okolicy nadkłykcia bocznego kości udowej, wzdłuż mięśnia podkolanowego oraz przy jego wstawce. Pacjenci prezentują również obrzęk i zaczerwienienie. Należy również zwrócić uwagę na asymetrię, rumień ścięgna, zmianę zakresu ruchu

Badanie fizykalne: pacjent siedzi w pozycji „figury 4” z nogą dotkniętą chorobą w pozycji skrzyżowanej, biodro zgięte, przywodzone i obrócone zewnętrznie oraz kolano zgięte z nogą skrzyżowaną na przeciwnej kończynie. Terapeuta palpacyjnie ocenia tylno-boczny róg w poszukiwaniu tkliwości.

Aby zbadać mięsień podkolanowy, pacjent może zostać ułożony na plecach na stole z kolanem w zgięciu 90 stopni i stopą w zgięciu grzbietowym. Aby przetestować mięsień podkolanowy, terapeuta musi przesunąć stopę i podudzie na zewnątrz, podczas gdy pacjent musi utrzymać swoją pozycję.

Medyczne postępowanie

Leczenie tendinopatii ścięgna mięśnia podkolanowego obejmuje odpoczynek, okładanie lodem, elewację, elastyczny okład, fizykoterapię i niesteroidowe leki przeciwzapalne na ból, takie jak aspiryna lub ibuprofen. Dodatkowe leczenie tendinopatii popliteus może obejmować doustne kortykosteroidy lub zastrzyki z kortykosteroidów. Wiele osób uważa, że bandaż uciskowy lub rękaw na kolano są bardzo przydatne w celu zmniejszenia objawów. Alternatywnie, w celu zmniejszenia bólu, lekarz może również zalecić oklejanie miejsca urazu taśmą. Jednak w przypadku ciężkiej tendinopatii (objawy utrzymują się przez ponad 6 miesięcy), konieczne jest przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego w celu usunięcia pochewki ścięgna.

SB Tibrewal w artykule zatytułowanym Acute calcific tendinitis of the popliteus tendon – an unusual site and clinical syndrome, opisał, że pacjenci byli leczeni szynami podkolanowymi Neoprin, lekami przeciwzapalnymi (Diclofenac 50 mg tds) przez 2 tygodnie oraz fizjoterapią w warunkach ambulatoryjnych. Wszyscy pacjenci zareagowali na wstrzyknięcie kortykosteroidów i znieczulenia miejscowego z natychmiastową ulgą w bólu.

Zarządzanie terapią fizyczną

Kluczem do terapii fizycznej powinno być szkolenie pacjentów w zakresie wykonywania zadań przy użyciu techniki, która jest dla nich naturalna. Należy unikać obciążeń tkanek związanych ze zbyt dużym przesunięciem do pozycji genu varus lub valgus, lub szybkich obciążeń tkanek u pacjentów ze słabą dynamiczną stabilnością postawy kończyn dolnych.
Leczenie tendinopatii jest w większości przypadków konwencjonalne. Celem leczenia jest zmniejszenie dolegliwości bólowych, jak również poprawa funkcjonalności kolana. Standardowa terapia składa się z odpoczynku (RICE), NLPZ oraz ćwiczeń wzmacniających mięśnie (trening ekscentryczny).

1. RICE: aby zapobiec dalszym uszkodzeniom oraz zmniejszyć ból i obrzęk, co może również z kolei pomóc w rozpoczęciu procesu gojenia. Należy unikać pełnego unieruchomienia, aby nie dopuścić do zaniku mięśni; dlatego należy stosować lekkie obciążenia, aby kierować normalnym ułożeniem tkanki kolagenowej.
2. NLPZ: mogą być podawane pacjentowi w celu zmniejszenia bólu i mogą oferować dodatkowe korzyści w ostrej tendinopatii zapalnej ze względu na ich właściwości przeciwzapalne.
3. Ćwiczenia wzmacniające i rozciągające: kiedy ból zmniejszy się wystarczająco, można rozpocząć ćwiczenia wzmacniające i rozciągające, które następnie można stopniowo zwiększać. Najskuteczniejszą formą treningu mięśni w przypadku problemów ze ścięgnami jest trening ekscentryczny, ponieważ włókna kolagenowe zostaną ustawione we właściwym/funkcjonalnym kierunku

W przypadku mięśnia podkolanowego, ekscentryczne wzmacnianie (zamknięty łańcuch kinetyczny) mięśnia czworogłowego jest skuteczne w celu zmniejszenia obciążenia mięśnia podkolanowego.
Pacjenci nie powinni biegać, dopóki kolano nie przestanie boleć, a następnie powinni ograniczyć treningi i zjazdy przez co najmniej 6 tygodni. W trakcie leczenia jazda na rowerze jest dobrym alternatywnym ćwiczeniem.

Ultrasonografia, terapia falą uderzeniową, wkładki ortopedyczne, masaż i modyfikacja techniki są opcjami leczenia, ale w chwili obecnej istnieje niewiele danych potwierdzających ich zastosowanie. Używanie ultradźwięków i wykonywanie masażu poprzecznego może być częścią terapii, ponieważ poprawi to proces gojenia.
Chirurgia jest skuteczną metodą leczenia, która powinna być zarezerwowana dla pacjentów, u których konwencjonalna terapia zawiodła.

Niezbędne jest również noszenie prawidłowego obuwia, które naprawia hiperpronację i zapobiega tendinopatii popelitowej.

Ćwiczenia wzmacniające
Przedstawiamy trzy ćwiczenia wzmacniające mięsień podkolanowy:

Ćwiczenie 1: Odwrotne uderzanie piętą

• Przymocuj taśmę oporową do przedniej części stopy nogi nie przenoszącej ciężaru ciała (NWBL).
• Stopa na NWBL porusza się za nogą stojącą poprzez rotację zewnętrzną biodra i zgięcie kolana.
• Stopa w NWBL kontynuuje ruch za nogą stojącą z rosnącą rotacją wewnętrzną kości piszczelowej.
• Zakończenie ćwiczenia koncentrycznego. Powrót do pozycji wyjściowej zapewnia ekscentryczny wysiłek mięśni.

Ćwiczenie 2: Zadanie krokowe
W tym ćwiczeniu pacjent musi wykonać szybkie ćwiczenie krokowe z obciążeniem. Oznacza to, że ćwiczenie będzie wykonywane tak szybko, jak to możliwe, bez utraty integralności ćwiczenia.

• Przyłóż stopę NWBL do tyłu i do boku nogi stojącej
• Przyłóż stopę NWBL do przodu
• Przyłóż stopę NWBL do tyłu i do środka nogi stojącej
• Przyłóż stopę NWBL do tyłu i do środka nogi stojącej Postaw stopę NWBL w przód
• Postaw stopę NWBL w bok od nogi stojącej

Ćwiczenie 3
Zadanie krokowe wykonywane na niestabilnym podłożu.

Ćwiczenia rozciągające:

• Badacz stabilizuje kość piszczelową bliższą
• Pacjent napina izometrycznie mięsień podkolanowy.
• Pacjent rozluźnia mięsień
• Badacz rozciąga mięsień podkolanowy przez odwodzenie przodostopia.

Źródła

Anatomia ścięgien

Pomoc w leczeniu endynopatii

Biomechanika ścięgien

Patofizjologia ścięgien

Patofizjologia ścięgien Patofizjologia

Fizjologia ścięgien

Rehabilitacja ścięgien

Ćwiczenia na ścięgna

Tendinopatia

1. 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 S M Blake, N J Treble; Case Report: Popliteus tendon tenosynovitis; Br J Sports Med; 2005, 39
2. 2.0 2.1 Siddharth P. Jadhav, Snehal R. More, Roy F. Riascos, Diego F. Lemos, and Leonard E. Swischuk. Comprehensive Review of the Anatomy, Function, and Imaging of the Popliteus and Associated Pathologic Conditions. RadioGraphics 2014 34:2, 496-513
3. LAPRADE R. et al., Analiza funkcji statycznej ścięgna mięśnia podkolanowego w ocenie rekonstrukcji anatomicznej: „piąte więzadło kolana”, Am J Sports Med., 2010;38:543
4. SAFRAN M. et al., Instrukcje dla pacjentów medycyny sportowej., wydanie drugie, Elsevier, 2012; 822
5. Mark T. Pfefer, RN, MS, DC,a Stephan R. Cooper, DC,b and Nathan L. Uhl, DCc; Journal of Manipulative and Physiological Therapeutics; Chiropractic Management of Tendinopathy;January 2009
6. 6.0 6.1 6.2 6.3 John Nyland et al.; Anatomy, Function, and Rehabilitation of the Popliteus Musculotendinous Complex; Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy; March 2005; 35(3); 165-179
7. SAFRAN M. R. et al., Podręcznik medycyny sportowej. First edition, Lippincott-Raven, 1998; 450;
8. V. de Simone, G. Demey, Robert A. Iatrogenic popliteus tendon injury during total knee arthroplasty results in decreased knee function two to three years postoperatively. International orthopedics. Oct 2012; 36(10): 2061-2065
9. 9.0 9.1 9.2 9.3 9.4 9.5 SB Tibrewal. Acute calcific tendinitis of the popliteus tendon – an unusual site and clinical syndrome. The Royal College of Surgeons of Etigiatid. 2002; 84: 338-341
10. 10.0 10.1 10.2 10.3 10.4 Tendinitis: przegląd zwykłych i niezwykłych, opisanych Popliteus Tendinitis. Scott and White Healthcare. 2013
11. http://www.itendonitis.com/popliteus-tendonitis.html
12. Mayfield GW. Popliteus tendon tenosynovitis. Am J Sports Med. 1977 Jan-Feb;5(1):31-6
13. 13.0 13.1 Olson WR, Rechkemmer L. Popliteus tendinitis. Journal of the American podriatric medical association; 1993 Sep, 83(9), 537-40
14. 14.0 14.1 14.2 14.3 14.4 Petsche TS, Selesnick. Popliteus tendinitis: wskazówki dotyczące diagnostyki i postępowania. Physician and sportsmedecine, 2002 Aug 30, 27-30
15. 15.0 15.1 15.2 15.3 15.4 15.5 15.6 JOHN J. WILSON, M.D. ; Common Overuse Tendon Problems: Przegląd i zalecenia dotyczące leczenia; Am Fam Physician. 2005 Sep 1;72(5):811-818
16. 16.0 16.1 Walter L. Calmbach , M.D, Mark Hutchens; Evaluation of Patients Presenting with Knee Pain: Part II. Differential Diagnosis, American family physician volume 68 , p 917-922.
17. Bleakley C, McDonough S, MacAuley D. The use of ice in the treatment of acute soft-tissue injury: a systematic review of randomized controlled trials. Am J Sports Med. 2004;32:251-61
18. Klaiman MD, Shrader JA, Danoff JV, Hicks JE, Pesce WJ, Ferland J. Phonophoresis versus ultrasound in the treatment of common musculoskeletal conditions. Med Sci Sports Exerc. 1998;30:1349-55
19. Chung B, Wiley JP. Extracorporeal shockwave therapy: a review. Sports Med. 2002;32:851-65.
20. DUTTON M., Orthopaedic examination, evaluation and intervention., second edition,: The McGraw-Hill Companies, 2008
21. MICHAUD T., Popliteus tendinitis: biomechanical factors and conservative treatment., Dynamic chiropractic, 2012;30 (26): 1 – 4

.