Podczas nagrzewania się płynu chłodzącego silnik, rozszerza się on, zwiększając ciśnienie wewnątrz zamkniętego układu płynu chłodzącego. Korek chłodnicy kontroluje tę ekspansję i zapewnia stałe ciśnienie w układzie. Ciśnienie znamionowe korków waha się w zależności od zastosowania silnika w zakresie 13 – 16 psi. W przypadku korków o wysokiej wydajności ciśnienie wynosi od 19 do 32 psi. Woda wrze w temperaturze 212° F, zwiększenie ciśnienia w zamkniętym systemie zwiększa temperaturę wrzenia. Umożliwia to producentom wytwarzanie silników o wyższych temperaturach pracy.
Korek chłodnicy pozwala również na rozszerzanie i kurczenie się płynu chłodniczego silnika, nie pozwalając na przedostawanie się powietrza do układu chłodzenia. Górna uszczelka uszczelnia i chroni system przez cały czas. Po rozgrzaniu silnika i osiągnięciu przez system ciśnienia znamionowego nakrętki, sprężyna dociskowa ściska się i płyn chłodzący pod ciśnieniem spływa do zbiornika lub zbiornika przelewowego płynu chłodzącego. Pozwala to na rozprężenie ogrzanego płynu.
Korek chłodnicy pozwala również na przepływ płynu chłodzącego z powrotem do chłodnicy podczas chłodzenia silnika. Zawiera on również zawór podciśnieniowy. Gdy temperatura spada i płyn chłodzący kurczy się, w układzie chłodzenia silnika tworzy się podciśnienie. Zawór podciśnieniowy otwiera się i umożliwia przepływ płynu chłodniczego ze zbiornika przelewowego z powrotem do chłodnicy. Zawór ten umożliwia kurczenie się płynu w miarę jego schładzania.